Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η βιολογική ύπαρξη και τα ψυχικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου εξαρτώνται από την εργασιακή του δραστηριότητα. Ο άνθρωπος οφείλει περισσότερα στην εργασία από το ότι κερδίζει απλά τα μέσα εκπλήρωσης των βασικών αναγκών του με αυτή. Με την εργασία ο άνθρωπος αλλάζει συνειδητά το περιβάλλον του και παράλληλα τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς αποκτά εμπειρία, αναπτύσσει νέες δεξιότητες, εξελίσσει τη νοημοσύνη του, μαθαίνει να συνεργάζεται με άλλους και παράλληλα κοινωνικοποιείται. Αν η εργασία του έχει επιτυχία νιώθει χαρά και παίρνει ικανοποίηση, αν όχι θλίβεται και απογοητεύεται. Έτσι η εργασία διαμορφώνει την ψυχική κατάσταση, γεγονός που ισχύει και αντιστρόφως, δηλαδή η ίδια η ψυχική κατάσταση μπορεί να επηρεάζει την απόδοση.

Η σύγχρονη τεχνολογική πρόοδος έχει θετικές και αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική κατάσταση του ανθρώπου. Ως αρνητικές καταγράφονται η μείωση της σωματικής κίνησης στην εργασία, ή η ματαίωση (όταν δεν είναι δυνατή η αυτοπραγματοποίηση μέσω της εργασίας), η πίεση του χρόνου και η άνιση κατανομή της μονοτονίας και του κόπου. 

Άλυτο πάντα παραμένει το πρόβλημα των ειδών εργασίας που είναι απαραίτητες για την κοινωνία, αλλά μη ελκυστικές για το άτομο. Για να είναι μια δουλειά ελκυστική χρειάζεται να εξισορροπεί ανάμεσα σε θετικά και αρνητικά ψυχικά βιώματα. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο υπάρχει παράλληλα η υποχρέωση. Η υποχρέωση με τη σειρά της αποκτά άλλοτε ουδέτερο χαρακτήρα και άλλοτε  ελκυστικό. Όταν κάποιος επιλέγει αυτό που του αρέσει ως εργασία, τότε η υποχρέωσή του είναι θετικά χρωματισμένη και ο ίδιος έχει μεγαλύτερο κίνητρο και καλύτερη απόδοση. Αντίθετα όταν εργάζεται καταναγκαστικά, η εργασία γίνεται κάτι ξένο και ο άνθρωπος νιώθει σαν να τιμωρείται (από τον εργοδότη, την κοινωνία και τον εαυτό του). Η αίσθηση του εξωτερικού ελέγχου είναι μεγάλη. Δηλαδή ο εργαζόμενος αντί να αποδίδει στον εαυτό του τον έλεγχο της ζωής του, τον αποδίδει σε άλλους. Το τελευταίο αποτελεί και συνήθη μηχανισμό ελέγχου των εργαζομένων από την εξουσία,  ειτε ως εργοδοσία είτε ως κράτος. Κατ’ αυτό τον τρόπο η εργασία γίνεται μια  καταναγκαστική συνήθεια, που πολύ δύσκολα θα οδηγήσει τον εργαζόμενο στην αυτοπραγμάτωση, την οποία χρειάζεται για να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος. Αυτονόητα ο χαρούμενος και ευτυχισμένος εργαζόμενος είναι και παραγωγικός εργαζόμενος. Η άποψη ότι η οικονομία συνδέεται βαθειά με την ψυχολογία είναι αποδεκτή από όλους και εύκολα γίνεται κατανοητό ότι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι και ψυχολογικά. Πριν από όλα έχει να κάνει με τη δυστυχία που σκορπά η διαδικασία επιλογής επαγγέλματος και τα κοινωνικά στερεότυπα που αναπαράγονται. Άγχος και πίεση για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κατάθλιψη μετά την αποφοίτηση λόγο ανεργίας, εταιροαπασχόλησης κ.α. 

 

Οι περισσότεροι εισάγονται σε σχολή που δεν επιθυμούν και μετά εργάζονται σε θέση εργασίας που δεν επιθυμούν (αφού έχουν πιθανά μείνει άνεργοι επί μακρόν). Παράλληλα όσοι δεν σπουδάζουν δυσκολεύονται στην εύρεση εργασίας, καθώς δεν διαθέτουν σύγχρονα προσόντα, αλλά δεν υπάρχουν και θέσεις εργασίας. Το υπάρχον σύστημα σκοτώνει την παραγωγικότητα πριν ακόμα υλοποιηθεί η εργασία, καθώς η δυστυχία των ανθρώπων που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους προβάλλεται στην παραγωγική διαδικασία! 

Πέρα από όσα πρέπει να γίνουν στην Οικονομία, πρέπει να βρούμε παράλληλα τρόπους να κάνουμε τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, ώστε τα θετικά συναισθήματα να επηρεάσουν θετικά την οικονομική δραστηριότητα.