ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΟΤΗ ΜΑΡΙΑ ΣΤΟ CASUS BELLI

Ο αναπληρωτής καθηγητής θεσμών της Ε.Ε. στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης εξηγεί αναλυτικά την ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, καταγγέλει την ΠΑΡΑΝΟΜΗ εκχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ECOFIN, την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ρόλου του Κοινοβουλίου, την "περίεργη" άρνηση της κυβέρνησης να μην δανειστεί όταν μπορούσε χωρίς τους ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ όρους της δανειακής σύμβασης και αποδομεί την κυβερνητική προπαγάνδα για τις ΔΕΚΟ στην εκπομπή της Δήμητρας Αλεξάκη Casus Belli στο Κανάλι 10.

Το βίντεο είναι συνολικά 47', χωρισμένο σε 5 μέρη. Η εκπομπή μεταδόθηκε την Παρασκευή 15/10 και σε επανάληψη το Σάββατο 16/10.

ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ;

Μία αποκαλυπτική συνέντευξη με τον Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης Νότη Μαριά

        Διαβάστε επίσης :

Επιστολή-αποχώρηση του Νότη Μαριά από το ΠΑΣΟΚ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «FREE SUNDAY»

(Η συνέντευξη δόθηκε στο δημοσιογράφο Νίκο Παπαδημητρίου)

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Η Αριστερά εμφανίζεται πολυδιασπασμένη στην Περιφέρεια Αττικής. Έχετε μετανιώσει, κ. Μητρόπουλε, που πήρατε την απόφαση να εκτεθείτε;

Απάντηση Μητρόπουλου: Πικραμένος ναι, μετανιωμένος όχι. Η Αριστερά είναι εύστοχη στην κριτική τού συστήματος, αλλά αόριστη και άτολμη στη ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Ενώ η αμηχανία από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού κρατά, ο πολιτικός χρόνος επιταχύνεται. Το Μνημόνιο, ως επιτομή της επίθεσης του τραυματισμένου νεοφιλελεύθερου «θηρίου», ωθεί στην υπέρβαση των παλιών διαιρέσεων και των αυτοποιητικών συστημάτων. Δημιουργεί νέες ενοποιητικές γραμμές. Κρίμα που χάθηκε μια τόσο σπουδαία ευκαιρία! Μετά τις 7-11-2010 τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Η Κοινωνία και οι διεργασίες στη βάση θα επιταχύνουν τις εξελίξεις και θα οδηγήσουν και την Αριστερά σε ενοποιητικά και σύγχρονα σχήματα.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο φίλος αλλά και αντίπαλός σας, Γιάννης Δημαράς εμφανίζεται να κερδίζει υψηλότερα ποσοστά. Μήπως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για ενιαίο ψηφοδέλτιο, ενδεχομένως με τον κ. Δημαρά επικεφαλής;

Απάντηση Μητρόπουλου: Γνωρίζω σε ποιες δημοσκοπήσεις αναφέρεστε. Οι δημοσκόποι υποστηρίζουν ότι, με την παρουσίαση των Συνδυασμών και των προγραμμάτων, άρχισαν να σχηματίζονται διαφορετικές ροπές και άλλες δυναμικές στο μέχρι σήμερα ρευστό σκηνικό. Ο φίλος μου κ.Γιάννης Δημαράς όντως μού ζήτησε να τεθεί επικεφαλής του συνδυασμού για την Περιφέρεια της Αττικής. Οι σοσιαλιστικοί φορείς όμως και οι συλλογικότητες που με στήριζαν («Δημοκρατική Συνεννόηση», «ΕΝΥΠΕΚΚ», «Νέος Αγωνιστής» κ.ά.), καθώς και ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, απέρριψαν ομόφωνα αυτή την πρόταση. Τον ενημέρωσα σχετικά. Έτσι, ανακοίνωσε ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Όλοι οι παραπάνω φορείς επέμειναν να εκπροσωπηθούν από αυτούς που μετείχαν, ήδη από τις αρχές του χρόνου, στις πολλές συνελεύσεις προβληματισμού για τη συγκρότηση της εναλλακτικής πρότασης με το κοινωνικό-αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ από τη μια μεριά και τη ριζοσπαστική-οικολογική Αριστερά από την άλλη.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Από την άλλη πάντως, δέχεστε τα πυρά αντιπάλων σας ότι από κοινού με τους κ.κ. Σγουρό και Δημαρά συν-αποτελείτε, με παραλλαγές, τα τρία ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Ποια θέση θα πάρετε έναντι της κυβερνητικής πολιτικής την επομένη των εκλογών;

Απάντηση Μητρόπουλου: Είμαι από τους πρώτους που κατήγγειλαν το αντικοινωνικό Μνημόνιο και τους αντεργατικούς και αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε η Κυβέρνηση. Έθεσα πρώτος ζήτημα νομιμοποίησης της αντικοινωνικής πολιτικής. Απείχα από τα κομματικά όργανα, που με εξέλεξαν μάλιστα από τους πρώτους στο πρόσφατο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Πάντα εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου επί των ζητημάτων του Κοινωνικού Κράτους, όποιος και αν κυβερνά. Στο 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (1984) «κατέβασα» αντι-εισήγηση κόντρα σ’αυτήν του Ανδρέα Παπανδρέου. Διαφώνησα ανοιχτά σε πολλά ζητήματα και κατέγραψα τις απόψεις μου σε άρθρα και βιβλία (όπως «Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα (1985-1989)»). Εκτιμώντας τη συνεπή στάση μου, η ηγεσία του ΚΚΕ και ο Χαρίλαος Φλωράκης με κάλεσαν τότε, τον Νοέμβριο του 1987, ως κεντρικό εισηγητή όταν γιόρτασαν στον Περισσό τα 70χρονα από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Κατέκρινα την εκσυγχρονιστική περίοδο για τον σχηματισμό των καρτέλ, την πιστωτική υπερεπέκταση, τους υπερφίαλους και δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του doping και της εμπορευματοποίησης και για την άκριτη υλοποίηση των μονεταριστικών κανόνων της ΟΝΕ. Με τον συχνό δημόσιο λόγο μου τονίζω τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ.

Η διαφορά μας από τις άλλες κινήσεις που απορρίπτουν τη νεοφιλελεύθερη ύβρη του Μνημονίου είναι ότι εμείς έχουμε επεξεργαστεί άμεσα εφαρμόσιμες εναλλακτικές προτάσεις. Όλη η διαδρομή μου, από τη φυλάκισή μου κατά τη διάρκεια της χούντας μέχρι σήμερα, πιστεύω ότι είναι συνεπής, σταθερή και ξεκάθαρη.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ο κ. Αλαβάνος έχει προτείνει, ωστόσο, να παραμείνουν οι πόρτες της Περιφέρειας Αττικής ερμητικά κλειστές στην τρόικα. Είναι υπεύθυνη, αποτελεσματική πολιτική αυτή; Εσείς, σε περίπτωση εκλογής σας, τι θα πράξετε αναφορικά με το Μνημόνιο;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο του. Εμείς θα πολεμήσουμε το Μνημόνιο και τα μέτρα που υπαγορεύει, με κάθε ρεαλιστικό τρόπο: πολιτικό, κοινωνικό, νομικό. Αρνούμαστε τον Καλλικράτη ως όργανο δημοσιονομικής επιτήρησης και φοροεισπρακτικό μηχανισμό υπέρ των δανειστών μας. Απορρίπτουμε την ασφυξία τού μηδενικού ελλείμματος, που μας επιβάλλει η Τραπεζική Διεθνής. Κατηγορούμε την Κυβέρνηση για τον ολέθριο δρόμο που επέλεξε.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ένα ερώτημα, τώρα, για τις εργασιακές σχέσεις, λόγω και της δικής σας εξειδίκευσης: στον ιδιωτικό τομέα βλέπουμε εξάπλωση των ατομικών συμβάσεων, ενώ μεγάλες είναι οι ανατροπές και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ποια είναι η πολιτική προτροπή σας προς τους εργαζομένους;

Απάντηση Μητρόπουλου: Θα απαντήσω με την προτροπή τού Συμβούλου τού Πρωθυπουργού Τζέιμς Γκαλμπρέηθ, ο οποίος συνιστά κινητοποίηση και αντίσταση με κάθε νόμιμο μέσο («Κ.Ε», 27-6-2010): «…η Ευρώπη θα βυθίζεται στην ύφεση, εκτός και αν αλλάξει τακτική, εκτός και αν οι κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας ξεσηκωθούν να το υπερασπιστούν…».

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Τι συμπεραίνετε από τις πρόσφατες αποκαλύψεις του Προέδρου του Eurogroup κ.Ζαν Γιουνκέρ;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ομολογεί επιτέλους και ένας κατ’εξοχήν υπεύθυνος της ευρωπαϊκής οικονομίας ότι τα πλεονάσματα του Βορρά είναι τα ελλείμματα του Νότου. Οι Γαλλογερμανοί και λοιποί γνώριζαν την ασύμμετρη επίδραση των κανόνων της ΟΝΕ στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο Νότο, αλλά ευνοούσαν την πιστωτική υπερεπέκταση για την αγορά των προϊόντων τους, βοηθούμενοι και από το πρόγραμμα εξαγοράς των κυβερνήσεων, που προωθούσαν οι μεγάλες τους εταιρίες. Το εξοργιστικό όμως τώρα είναι ότι οι ίδιοι, οι δήθεν «αλληλέγγυοι» εταίροι μας, λοιδορούν την Ελλάδα ότι είναι μια διεφθαρμένη χώρα και διαθέτει νοσηρό πληθυσμό, συμφωνούντων δυστυχώς και των Ελλήνων ιθυνόντων.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Η Περιφέρεια Αττικής έχει χαρακτηριστεί ως "μητέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών". Το κλίμα ωστόσο, μόλις ένα μήνα πριν τις κάλπες, παραμένει υποτονικό. Εσείς προσωπικώς με ποια μέσα θα επιχειρήσετε να αλλάξετε την κατάσταση αυτή;

Απάντηση Μητρόπουλου: Η Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή, η «τριαρχία», οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι εγχώριοι «μνημονιακοί», έχουν κάθε λόγο να κρατήσουν το προεκλογικό κλίμα σε χαμηλούς τόνους. Εμείς θα προσπαθήσουμε με ψυχραιμία, ευγένεια και σεβασμό στο πρόσωπο των αντιπάλων, αλλά και με δυναμισμό, να προβάλλουμε τις τεκμηριωμένες και επεξεργασμένες -από τις δικές μας δεξαμενές σκέψης- απόψεις και προτάσεις μας και επί του αντικοινωνικού Μνημονίου και για το μέλλον του Καλλικράτη και την Περιφέρεια της Αττικής. Η αίσθησή μας είναι ότι ο λαός του Λεκανοπεδίου θα μας εμπιστευθεί και θα μας αναδείξει νικητές.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Σε έναν πολίτη που δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιον θα ψηφίσει ή, ακόμη χειρότερα, προτίθεται να απόσχει, τι θα του λέγατε προκειμένου να ψηφίσει το συνδυασμό σας;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ο λαός πρέπει να προσέλθει στις κάλπες και να μην απόσχει, πράγμα που εξυπηρετεί την Κυβέρνηση. Εμείς τον προτρέπουμε να ασκήσει με προθυμία τα δημοκρατικά του δικαιώματα και να σχηματίσει τον πλήρη συλλογισμό, δηλαδή να αποδώσει τα γεγονότα στις πραγματικές τους αιτίες. Συνειδητοποιώντας ότι το μόνο που φοβάται κάθε κατεστημένη δομή είναι η αντίθετη με τις επιλογές της έκφραση του Λαού. Εάν δεν εκφράζεται επαρκώς από τον έναν Συνδυασμό, μπορεί να εκφραστεί από άλλον. Υπάρχουν πολλές προτάσεις και πρόσωπα, έτσι που ο καθένας μπορεί ελεύθερα να επιλέξει.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Αττικής δεσμεύστε ότι θα σας γίνει... έμμονη ιδέα ως οριστική επίλυσή του;

Απάντηση Μητρόπουλου:  Αυτό που αναπτύσσουμε και στο βιβλίο μας «Το τέλος του Κοινωνικού Κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην Απορρύθμιση» (Μάρτιος 2008), στο κεφάλαιο «Νεοφιλελευθερισμός, περιβάλλον και άνθρωπος» (σελ. 292). Δηλαδή, η αποκατάσταση της αρμονίας του ανθρώπινου, οικονομικού, παραγωγικού, φυσικού, ιστορικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος˙ η λελογισμένη, δίκαιη και ήπια αποανάπτυξη, που προτείνει η σύγχρονη κοινωνική οικονομική σχολή σκέψης, ως απάντηση στην υπερεπέκταση, εντατικοποίηση και εξάντληση των υλικών και άυλων παραγωγικών πόρων, που προωθεί ο καταστροφικός νεοφιλελευθερισμός˙  η πραγμάτωση των ιδεών για το Λεκανοπέδιο του κορυφαίου  ιστορικού Άρνολντ Τόινμπι, των οραματιστών πολεοδόμων Κανδύλη και Τρίτση κ.ά., που πρότειναν εμπνευσμένα και ολοκληρωμένα προγράμματα επαναφοράς του σε αειφορική και βιώσιμη ανάπτυξη. Σας ευχαριστώ.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ

«Οι 4 άξονες για τη νίκη στην Περιφέρεια Αττικής»

1. Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Η επιβολή του Μνημονίου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό οροθέσιο για την κοινωνική και πολιτική ιστορία της πατρίδας μας. Ενώ τα προτάγματα της νεοφιλελεύθερης αίρεσης κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ακόμη και εκεί όπου γεννήθηκαν˙ ενώ όλοι οι αναλυτές, διανοούμενοι και οικονομολόγοι αναγνώρισαν ως αιτίες τής χρηματοπιστωτικής κρίσης την υπερεπέκταση της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας, την αυτονόμησή της από την πραγματική οικονομία, τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις των Κοινωφελών Επιχειρήσεων και του δημοσίου πλούτου, την ελευθερία των Αγορών, την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τη συγκέντρωση του κεφαλαίου σε λίγους υπερεθνικούς ομίλους και την κρίση κέρδους, εν τούτοις στην ΕΕ και την Ελλάδα θεωρούμε ως υπαίτιο το Κοινωνικό Κράτος.

Έτσι, η Κυβέρνηση του ύστερου ΠΑΣΟΚ, παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τις συλλογικές εγχαράξεις των μελών και των φίλων του, προτίμησε (απ’ όλες τις άλλες υπαρκτές και ρεαλιστικές λύσεις αντιμετώπισης της κρίσης) την πρόσδεσή της στον αναξιόπιστο μεν αλλά εκδικητικό νεοφιλελεύθερο μονεταρισμό. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται η μεθόδευση που ακολούθησε.

Την περιγράφει στο σπουδαίο νέο βιβλίο της η διάσημη συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ». Το βιβλίο αυτό είναι μια εξήγηση της δύναμης και πώς αυτή λειτουργεί στον κόσμο. Πώς δηλαδή μια εξαιρετικά αντιδημοφιλής και ιδιοτελής θεωρία (ο νεοφιλελευθερισμός) θριάμβευσε σε όλο τον πλανήτη. Πρώτα καλλιεργείται η άποψη του «νοσηρού πληθυσμού» και της παθολογίας της ψυχολογίας στο έθνος, όπως συνέβη με την Αργεντινή. Η χώρα ανακηρύσσεται διεφθαρμένη και ο λαός της ως «ένοχος του εγκλήματος» αδρανοποιείται, προκειμένου να προωθηθούν πολύ επωφελείς και επικίνδυνες μεταρρυθμίσεις. Οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους και την πεποίθηση ότι μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική πορεία των πραγμάτων. Αυτή η μέθοδος επιλέχθηκε για την Ελλάδα και οι άνθρωποι, όπως λέει η συγγραφέας «…μέσα στη θολούρα περί δήθεν σωτηρίας της πατρίδας, δεν διακρίνουν εύκολα ότι γίνονται μάρτυρες μιας τεράστιας, οφθαλμοφανούς και χωρίς κανένα προκάλυμμα ληστείας, να παίρνεις δηλαδή από τους εργαζόμενους, προκειμένου να προσφέρεις πόρους στους πολύ πλούσιους που δημιούργησαν την κρίση και όλοι να το γνωρίζουν αυτό.». Με τη μέθοδο αυτή μπήκαμε στην εποχή του Μνημονίου. Και αν δεν αντιδράσουμε, θα ζήσουμε πολλά χρόνια σε συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος.

Το Μνημόνιο δεν έγινε, όπως πλέον ομολογείται από τους εκπροσώπους της «τριαρχίας» και άλλους υπευθύνους, λόγω του μεγέθους του δημοσίου χρέους, το οποίο άλλωστε έχουν και πολλά άλλα ευρωπαϊκά -και όχι μόνον- κράτη. Το Μνημόνιο ήρθε για να επιβάλλει το οικονομικό και κοινωνικό πρότυπο που οι Αγορές επιτάσσουν.

Ό,τι είναι δημόσιο, ό,τι έχει ως πρώτο συνθετικό του τη λέξη αυτή, όπως «δημόσιοι υπάλληλοι», «δημόσιος τομέας», «δημόσιο εργασιακό και ασφαλιστικό σύστημα», «δημόσια υγεία», «δημόσια εκπαίδευση», «δημόσιο συμφέρον», βρίσκεται στο στόχαστρο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Το εργασιακό σύστημα του δημόσιου τομέα, με μια περίεργη αντίληψη κοινωνικής δικαιοσύνης προς τα κάτω, πρέπει να προσαρμοστεί στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα.

Το συνταξιοδοτικό σύστημα πρέπει, προϊόντος του χρόνου, να καταργηθεί, ώστε ένα νέο επενδυτικό πεδίο να διανοιγεί για τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Τα δημόσια αγαθά δεν πρέπει να προσφέρονται προς όλους τους πολίτες μέσω των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, αλλά μόνον σε όσους μπορούν να τα αποκτήσουν στην αγοραία τιμή που οι νέοι ιδιοκτήτες (οι ιδιωτικές δηλαδή επιχειρήσεις) καθορίζουν.

Η δομική ανεργία του συστήματος θα αυξάνει διαρκώς και ο άνεργος, ιδιαίτερα ο νέος άνθρωπος, πρέπει να θεωρείται οιονεί γενετικά στιγματισμένος, που δεν μπορεί να βρει μία ικανοποιητική εργασία.

Και ο εργαζόμενος-χταπόδι θα τρέχει από ειδικότητα σε ειδικότητα, από τόπο σε τόπο, από εργοδότη σε εργοδότη, από ευέλικτη εργασιακή σχέση σε μερική ή προσωρινή απασχόληση, ώστε να μην του απομένει ούτε ικανοποιητικός μισθός, ούτε χρόνος για οικογενειακή αποκατάσταση, πολύ δε περισσότερο για συνδικαλιστική και πολιτική δράση.

Η πολιτική γίνεται θεραπαινίδα της οικονομικής λειτουργίας.

Δεν είναι ώρα και ημέρα να εκθέσουμε τις προβλέψεις του μεταβλητού Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Η χώρα εισήλθε σε μια νέα αποικιοκρατική περίοδο, από την οποία αν δεν απαλλαγεί σύντομα,  θα τεθεί στο μέλλον ίσως και πρόβλημα ύπαρξης του ιστορικού λαού μας. Επομένως το Μνημόνιο και η επικυριαρχία είναι μείζονες καταστάσεις που οδηγούν σε νέες συνειδητοποιήσεις.

2. ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΧΙ ΣΤΗ «ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΟΚ»

Εξάλλου, το Κοινωνικό Κράτος (όπως πολλές φορές έχουμε περιγράψει στα βιβλία και τις διαλέξεις μας) είναι το ωραιότερο δημιούργημα της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι αποτέλεσμα πολλών αγώνων των εργαζομένων για την εξισορρόπηση των ιδιωτικών συμφερόντων μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Δημιουργήθηκε για να συντηρείται και να αναπαράγεται η εργατική δύναμη. Είναι ένα σύνολο θεσμών και υποσυστημάτων, που (τουλάχιστον κατά την περίοδο της μακράς

«Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης» στις χώρες της Ευρώπης) άμβλυνε την ταξική πάλη και επέτρεψε στις μάζες του εργαζόμενου λαού να απολαμβάνουν ένα τμήμα του εθνικού πλούτου και των δημοσίων αγαθών, ώστε να μετέχουν στο πολιτικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Και από αυτή την αφετηρία να ξεκινά με μεγαλύτερη συνειδητοποίηση για την κατάκτηση και άλλων κοινωνικών και εργασιακών στόχων.

Χωρίς το Κοινωνικό Κράτος, η Κοινωνία ρηγματώνεται. Χωρίς την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής για όλους, ο λαός χάνει τη συνοχή του και ακολουθεί το μοναχικό δρόμο της ατομικής επιβίωσης. Το Μνημόνιο διαλύει το Κοινωνικό Κράτος.

Η Κυβέρνηση ακολουθεί πιστά την εντολή που η «τριαρχία», προτού καν συγκροτηθεί, έδωσε, όπως περιέγραψε στο αποκαλυπτικό του άρθρο «Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;» ο Τζέημς Γκαλμπρέιθ στις 27 Ιουνίου. Εκεί αναφέρει επί λέξει: «Στις αρχές Ιανουαρίου η ελληνική κυβέρνηση συγκάλεσε επειγόντως μια επιτροπή ειδημόνων για οικονομικά ζητήματα. Σ’ αυτούς συγκαταλεγόταν ένας αξιωματούχος του ΔΝΤ, ο οποίος εξήγησε με απότομο τρόπο στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι οφείλει να ξηλώσει το Κοινωνικό Κράτος…». Ο ίδιος Σύμβουλος του πρωθυπουργού, απηυδισμένος από την αντίστροφη πορεία που επέλεξε η ελληνική Κυβέρνηση, συνιστά κινητοποίηση και αντίσταση με κάθε νόμιμο μέσο («Κ.Ε.»-ένθετο Le Monde Diplomatique, της 27-6-2010, με τίτλο «Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;»), γράφοντας «…η Ευρώπη θα βυθίζεται στην ύφεση, εκτός και αν αλλάξει τακτική, εκτός και αν οι κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας ξεσηκωθούν να το υπερασπιστούν…».

Οι προβλέψεις για το εργασιακό σύστημα είναι ζοφερές. Πιο ζοφερές είναι οι προβλέψεις για το συνταξιοδοτικό σύστημα, για το οποίο το Μνημόνιο και ο σχετικός ασφαλιστικός νόμος προβλέπουν αύξηση δαπανών για συντάξεις μέχρι 2,5% μόνο του ΑΕΠ μέχρι το 2060, όταν δηλαδή θα διαθέτουμε τουλάχιστον διπλάσιους των σημερινών συνταξιούχων. Όσοι αφελείς πιστεύουν ότι με τη λήξη της τριετίας θα επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής, αξίζει να μελετήσουν τις σχετικές προβλέψεις, για να αντιληφθούν ότι, όχι μόνον αυτοί χρόνο με το χρόνο θα μεταβάλλονται σε πτωχούς συνταξιούχους, αλλά και ότι οι σημερινοί 15χρονοι, που το 2060 θα είναι 65 χρόνων, θα έχουν ως σύνταξη ένα μηδαμινό αντίδωρο.

3. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ήταν επόμενο, ως εκ τούτου, όλες οι εγρήγορες και τίμιες συνειδήσεις του σοσιαλιστικού χώρου να αντιδράσουν σ’ αυτή την ολιστική πλέον μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε καθαρώς νεοφιλελεύθερο κόμμα.

Πολλές φορές στο παρελθόν κάναμε σκληρή κριτική και διαχωρίσαμε τη θέση μας από τα κυβερνητικά προγράμματα. Γι’ αυτό άλλωστε δεν μετείχαμε ποτέ στην κυβερνητική λειτουργία, ούτε λάβαμε καν μια θέση στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Πολλά περιγράφουμε στο βιβλίο μας «Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα (1985-1989)» (Εκδ. Αφοι Τολίδη, 1989), όπως επίσης και στο «Το Τέλος του Κοινωνικού Κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην Απορρύθμιση» (Εκδ. Οργαν. Λιβάνη, 2008), όπου αναλύοντας την εκσυγχρονιστική περίοδο της πιστωτικής υπερεπέκτασης, της άκριτης αποδοχής των κανόνων της ΟΝΕ, τις αλόγιστες ιδιωτικοποιήσεις πολλών δημοσίων επιχειρήσεων και κοινοχρήστων αγαθών και τους υπερφίαλους και δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του doping και της εμπορευματοποίησης, διαπιστώνουμε ότι εκεί τέθηκαν οι βάσεις της οριστικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, κυρίες και κύριοι, η συνάντησή μας με τις δυνάμεις της διαλεκτικής ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς και της Οικολογίας έλαβε τη διάσταση ενός αναμενόμενου και απόλυτα προβλεπτού φυσικού φαινομένου. Η δουλεία του Μνημονίου, όπως προείπαμε, δημιουργεί νέες ενοποιητικές γραμμές που υπερβαίνουν τις παλιές διαιρέσεις και αντιμαχίες. Αυτό έπρεπε να το αντιληφθούν όλοι οι παράγοντες και τα σχήματα της ευρύτερης Αριστεράς, ώστε να μην παραμένουν δέσμιοι μιας αδικαίωτης και παρωχημένης «δομοκρατίας». Η Κοινωνία και οι ανάγκες της υπαγορεύουν τη δράση στο πολιτικό εποικοδόμημα και όχι το αντίθετο. Όλοι, εν τέλει, πρέπει να υποτασσόμαστε στις ανάγκες των καιρών, προσπαθώντας να βρούμε τα νέα σημαντικά σημεία που μας ενώνουν και το Μνημόνιο μας έδειξε πολύ ξεκάθαρα ποια είναι αυτά. Η σύμπραξη αυτή ενόψει των Περιφερειακών Εκλογών στην Αττική, όπου διαμένει και εργάζεται ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, μπορεί, αν κινητοποιηθούμε όλοι, να αποβεί ιστορική.

Ο ξεκάθαρος προγραμματικός μας λόγος, η τεκμηριωμένη αποδόμηση του Μνημονίου, οι απόψεις μας για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και την αυτονομία των τοπικών κοινωνιών, αποτελούν ένα σύνολο θέσεων και ιδεών που μπορεί να προσφέρει ελπίδα στους κατοίκους της Αττικής και κατ’ επέκταση όλης της Ελλάδας. Ο εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης του δημοσιονομικού και οικονομικού προβλήματος που τα στελέχη του συνδυασμού μας προτείνουν, δεν παραπέμπει στο αόριστο μέλλον, αλλά στο επιτακτικό παρόν. Αυτό μας διακρίνει εν σχέσει με τους άλλους «αντιμνημονιακούς», ή έστω ολίγον «μνημονιακούς», Συνδυασμούς. Ο πολιτικός λόγος που αναπτύσσουμε, πιστεύουμε ότι θα συνειδητοποιήσει τους πολίτες και θα τους οδηγήσει σε νέες οργανωτικές και ιδεολογικές επιλογές.

Το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου το πολιτικό σκηνικό θα έχει αλλάξει. Ο λαός θα πάρει το παρόν και το μέλλον της χώρας στα χέρια του.

Θα απορρίψει την κατηγορία ότι είναι διεφθαρμένος λαός, όπως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα προσπαθεί να του περάσει.

Θα καταλογίσει στην τρόικα και τη νεοφιλελεύθερη τεχνοδομή της ΕΕ ότι τα ελλείμματα της χώρας μας, τα ελλείμματα του Νότου είναι τα πλεονάσματα του Βορρά μέσα από την άνιση και ασύμμετρη λειτουργία των κανόνων της ΟΝΕ.

Θα εξαναγκάσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταγγείλουν τη νέα αποικιοκρατία του Μνημονίου και να αναζητήσουν έναν αυτόνομο και περήφανο δρόμο, όπως έκαναν και άλλοι λαοί, πολύ μικρότεροι του ελληνικού λαού.

Θα σταματήσει το δρόμο της κοινωνικής καταστροφής και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου.

4. ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ

Δεν θα αναφερθώ στο λεπτομερές και μεγαλόπνοο πρόγραμμά μας για την Αττική. Θα έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε από τα φυλλάδια που κυκλοφορούν και τα οποία πρέπει να φτάσουν σε κάθε πολίτη, ώστε να γίνει μέτοχος των ιδεών μας. Πρέπει, όμως (απαντώντας στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς) να διαβεβαιώσουμε όλους ότι δεν θα επιτρέψουμε να γίνει η Περιφέρεια Αττικής ένας μηχανισμός δημοσιονομικής επιτήρησης και καταστροφής του Κοινωνικού Κράτους.

Το Μνημόνιο, αρχικό και επικαιροποιημένο, φορτώνει πολλά βάρη στον Καλλικράτη. Του επιβάλλει να εξοικονομεί 500 εκατ. ευρώ για την τριετία 2011-2013 για τους δανειστές μας. Περιορίζει μέχρις ασφυξίας τον δανεισμό της Αυτοδιοίκησης καθώς και τις μεταβιβάσεις από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Τελικά τον πνίγει με τους προϋπολογισμούς του μηδενικού ελλείμματος, ωσάν η Αυτοδιοίκηση να είναι μια ιδιωτική εταιρία που δεν έχει να κάνει με ανθρώπους και κοινωνικά συστήματα, αλλά μόνο με αναλύσεις κόστους και οφέλους.

Επιπροσθέτως, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών που επιβάλει, στερεί από το θεσμό της Περιφέρειας τη δυνατότητα να ασκήσει μια γενικευμένη κοινωνική πολιτική. Αν σ’ αυτά προστεθεί και ότι τα έργα του ΕΣΠΑ έχουν πλέον καθοριστεί, τότε δεν μένει στην περιφέρεια τίποτα άλλο από τον έλεγχο της καλής κατάστασής τους. Οι άλλοι πόροι του, οι λεγόμενοι «αυτοτελείς» από τη φορολογία, είναι ελάχιστοι λόγω και της παρατεταμένης ύφεσης.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι μόνο οι αρνητές του Μνημονίου και των επιταγών του για τον Καλλικράτη είναι δυνατόν να κρατήσουν ζωντανή την Αυτοδιοίκηση. Και αυτό θα είναι το μείζον στοίχημα των επερχόμενων εκλογών.

Πρόταγμά μας για την Περιφέρεια Αττικής είναι, ως γενικό συμπέρασμα του λεπτομερούς προγράμματός μας, η με κάθε τρόπο δέσμευση της Πολιτείας, καθώς και όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων -ακόμη και με συνταγματική πρόβλεψη-, πάνω σε ένα μόνιμο σχέδιο λελογισμένης, ήπιας, ισόρροπης και δίκαιης ανάπτυξης με αειφορία. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να τηρηθεί απαρεγκλίτως, ώστε, σε βάθος χρόνου αλλά με συγκεκριμένους στόχους και μετρήσιμους ετήσιους δείκτες, να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία του πολεοδομικού-οικιστικού, οικονομικού, φυσικού και ιστορικού-αρχαιολογικού περιβάλλοντος στο κακοποιημένο Λεκανοπέδιο. Την οραματική αυτή δέσμευση θεωρώ ως την αναγκαία άσκηση και συνθήκη εθνικής αυτοσυνειδησίας, οικονομικής ευημερίας και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Κυρίες και κύριοι,

Περιφερειακοί Σύμβουλοι,

Εσείς είστε ο ιμάντας μεταβίβασης των ιδεών και του προγράμματος μας προς όλους τους πολίτες της Αττικής. Εσείς είστε επιφορτισμένοι να μεταλαμπαδεύσετε τη νέα ελπίδα που μας διακατέχει όλους. Την αμηχανία, την παραίτηση, την αποστροφή του λαού για την πολιτική πρέπει όλοι μαζί να την μετατρέψουμε σε μια δημιουργική δύναμη που θα δώσει προοπτική και αισιοδοξία.

Πρέπει να πείσουμε όλους τους συμπολίτες μας ότι η αδιαφορία και η αποχή, ως τρόπος διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνηση και τους «μνημονιακούς» οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα. Δίνει δηλαδή ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σ’ αυτούς που γκρεμίζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών.

Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε, ώστε κάθε πολίτης (ανεξαρτήτως μόρφωσης και συνειδητοποίησης) να κάνει τον πλήρη συλλογισμό, να αποδώσει δηλαδή τη σημερινή κατάσταση και τη μελλοντική επιδείνωσή της στις πραγματικές της αιτίες.

Οι υπαίτιοι είναι ορατοί. Οι δικαιολογίες που προβάλλουν είναι πλέον διάτρητες. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Με ευγένεια, σεβασμό στα πρόσωπα όλων, με μεθοδικότητα και διαλεκτική συνείδηση, ας ξεχυθούμε, όσες μέρες μας απομένουν μέχρι την εκλογική αναμέτρηση, ώστε να συγκροτήσουμε ένα συνεκτικό και δυναμικό ιδεολογικό ρεύμα, που θα παρασύρει το Μνημόνιο και τους «μνημονιακούς», προτού προχωρήσει ακόμη περισσότερο η εξάρτηση της χώρας από το διεθνές κεφάλαιο και καταστραφεί ολοσχερώς το Κοινωνικό Κράτος.

18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1981

Μετά από μια επταετία από την ίδρυση του το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ κερδίζει τις εκλογές με ποσοστό 48,06% και 172 έδρες έναντι 35,86% της ΝΔ (Γεώργιος Ράλλης) και 115 έδρες και 10,93% του ΚΚΕ (Χαρίλαος Φλωράκης) και 13 έδρες. Άλλο κόμμα δεν μπήκε στη Βουλή σε εκείνες τις εκλογές.

Η μυθική αφήγηση του Ανδρέα άγγιξε ολόκληρο το λαό χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή. Δύσκολα περιγράφονται οι προσδοκίες και τα συναισθήματα της εποχής – πολύ πιο δύσκολα  περιγράφεται η ατμόσφαιρα της νύχτας των εκλογών. Όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις από το κέντρο και πέρα γιόρταζαν. Η Δεξιά είχε συντρίβει και είχε έλθει η στιγμή της εθνικής συμφιλίωσης μέσα από την παραδοχή ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι! Σα να άλλαζε κάτι στην ατμόσφαιρα, που από γκρίζα και μουντή γέμιζε χρώμα και άρωμα! Με τον Ανδρέα ζήσαμε μια τη στιγμή που μαζί  χαράχτηκε ανεξίτηλα στην ψυχή μας και θα αποτελεί τμήμα του υποσυνείδητου μας για πάντα. Γιατί ο Ανδρέας εκτός από πολιτικός ήταν και ψυχοθεραπευτής που μάγευε τους ανθρώπους και έριχνε βάλσαμο στην ψυχή τους. Μιλούσε για όλα αυτά που άγγιζαν το μέσο Έλληνα και του έδινε προοπτική και παραμυθία.

Όμως ας μην μείνουμε εκεί στο φαντασιακό, στο οποίο μπορεί κανείς να διαλέξει άλλο δρόμο στην κοινή αφήγηση. Ας δούμε τα πραγματικά  περιστατικά και μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα ήταν σε άλλη εποχή πολύ πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη σαν ασπρόμαυρη ταινία 8χιλιοστών στην εποχή του ψηφιακού δίσκου! Ο Ανδρέας Παπανδρέου τιμά το συμβόλαιο με το λαό από την επόμενη ημέρα:

1. Η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ορκίστηκε στις 21 Οκτώβρη και στις 22 Οκτώβρη γίνεται η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Στις 15 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Παλαιστίνιου ηγέτη, Γιάσερ Αραφάτ στην Αθήνα, όπου εκφράζεται η υποστήριξη της Ελλάδας για να αποκτήσουν πατρίδα οι παλαιστίνιοι (χρέος του Ανδρέα στα Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που στήριξαν το ΠΑΚ).
   
   
2. Εισοδηματική πολιτική με αυξήσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες έφθαναν στο 37,5% στα μεροκάματα και 42,5% στους μισθούς (παράλληλα εξαγγέλθηκε και καθιερώθηκε η Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής). Ανδρέας Παπανδρέου: «Εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μια άλλη ποιότητα ζωής, μια ανθρώπινη ζωή στα χωριά και στις πόλεις. Εμείς θέλουμε να φτιάξουμε πόλεις που αξίζει να ζει κανείς. Θέλουμε να φτιάξουμε πάρκα, παιδικούς σταθμούς, ιατρικούς σταθμούς για την πλήρη περίθαλψη του πολίτη, του Έλληνα και τις Ελληνίδας. Θέλουμε να ανεβάσουμε το βιοτικό επίπεδο…».
   
   
3. Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) «…Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά….Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού...».
   
   
4. Παιδεία. Θεσπίστηκε η δημοκρατική και συμμετοχική λειτουργία της εκπαίδευσης. Κατοχυρώθηκε η αυτοδιοίκηση των Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων, ιδρύθηκαν τα ΤΕΙ και δημιουργήθηκε ο θεσμός των Μαθητικών Κοινοτήτων.«Αποτελεί για μας η Παιδεία βάθρο και θεμέλιο της μεγάλης Αλλαγής, γι' αυτό θεωρούμε εθνική ντροπή το ρεκόρ του αναλφαβητισμού που είχε η χώρα μας σ' ολόκληρη την Ευρώπη...».
   
   
5. Κοινωνικό κράτος έλαβε ιδιαίτερη πρόνοια για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Οι άστεγοι, οι άποροι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες απέκτησαν μια θέση στην κοινωνία και λήφθηκαν μέτρα για την περίθαλψη και επαγγελματική αποκατάστασή τους. Κατοχύρωση του 5θήμερου, 40ωρου και 4 εβδομάδων αδείας. Αύξηση στους κατώτατους μισθούς των συνταξιούχων.
   Επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης του ΙΚΑ σε όλη την Ελλάδα. Προστασία του εισοδήματος με την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή. Αυτοτελή σύνταξη για την Αγρότισσα - Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη προς όλους τους αγρότες. Δημιουργία Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οργάνωση Δημόσιων Βρεφονηπιακών Σταθμών, Διακοπών για παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα. ΚΑΠΗ. Μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας και άλλα πολλά.
   
   

Αυτός ήταν ο μύθος, αυτός ήταν ο Ανδρέας, αυτό ήταν το ΠΑΣΟΚ! Οποιαδήποτε σχέση με σημερινά πρόσωπα και πράγματα είναι φανταστική καθώς λείπει η αφήγηση μιας νέας κοινωνικής ουτοπίας. Γι αυτό δεν ξεχωρίζει πλέον από τους συντηρητικούς σχηματισμούς.

Ο Ιταλός φιλόσοφος Ραφαέλε Σιμόνε αναφέρει ότι «ο σοσιαλισμός δεν είναι εφικτός παρά μόνον όταν ο κατατρεγμός ξεπερνάει την ευσπλαχνία, τα βάσανα ξεπερνούν τις ευχαριστήσεις και όταν το χάος επιβάλλεται στις συγκροτημένες δομές». Ο νέος σοσιαλισμός του 21ου αιώνα ξαναγεννιέται σήμερα με περίσσια ισχύ και δημιουργικότητα σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής (Βολιβία, Ισημερινός, Βενεζουέλα).

ΥΓ. Όσοι προσπαθούν να αποδημήσουν τον πολιτικό Ανδρέα Παπανδρέου πρέπει να αντιπαρατεθούν και με τον επιστήμονα οικονομολόγο. Εκτός από τα βιβλία που παραθέτουμε υπάρχουν δεκάδες επιστημονικά άρθρα, επιτομές και μονογραφίες! Το τεράστιο αυτό επιστημονικό έργο πιστεύουμε ότι θα τροφοδοτήσει τις σοσιαλιστικές ιδεολογικές πλατφόρμες του μέλλοντος.

Βιβλία  Α.Γ. Παπανδρέου

• An Introduction to Social Science: Personality, Work, Community (Εισαγωγή στην Κοινωνική Επιστήμη: Προσωπικότητα, Εργασία, Κοινότητα), συνεργασία με τους A. Naftalin, B. Nelson, M. Sibley και D. Calhun. Εκδόσεις Lippincott, 1953, Αναθεωρημένες, 1957, 1961.
• Competition and its Regulation, (Ο Ανταγωνισμός και ο Ελεγχος του) , με τον J. T. Wheeler. Prentice Hall, 1954.
• Economics as a Science (Η Οικονομική σαν Επιστήμη) Lippincott, 1958.

Ελληνική μετάφραση από Α. Α. Λάζαρη, Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιά, 1960.

Ισπανική μετάφραση, "La Economica come Sciencia" από: J. R. Lasuen και M. Xacristan, Ediciones Ariel, 1961.

Ιταλική μετάφραση, "L' Economia come Scienza" από: Mario Arcelli, Editions L' Industria, 1962.

• Στρατηγική Οικονομικής Ανάπτυξης Ελλάδας, Έκδοση: Κέντρο Οικονομικών Ερευνών, Αθήνα, 1962. Μετάφραση στα Αγγλικά.
• Βασικές Αρχές Προτύπων στα Μακροοικονομικά, Έκδοση: Κέντρο Οικονομικών Ερευνών, Αθήνα, 1962.
• Introduction to Microeconomics Models,(Εισαγωγή στα Μακροοικονομικά Πρότυπα), Εκδοση: Κέντρο Οικονομικών Ερευνών, Αθήνα, 1965.

Ιταλική μετάφραση και σχόλια: "Introduzione ai Modelli Macroeconomici" από C. Linghini, Instituto Nationale per lo Studio della Conginatura, 1965.

• Δημοκρατία και Εθνική Αναγέννηση, Εκδόσεις Φέξη, Αθήνα, 1966.
• Toward a Totalitarian World? (Προς έναν Ολοκληρωτικό Κόσμο;)

Σουηδική μετάφραση: "Mot en Totalitar Varld?" , Στοκχόλμη Norsteds, 1969.

Νορβηγική μετάφραση: "Mot em Totalitaer Velden?" , με εισαγωγή του Finn Gystavsen, Oslo Baxfurlag, 1969.

Φιλανδική μετάφραση: "Hyvasti Demokratia" , Helsinki, Karjayhtyma, 1969.

Oλλανδική μετάφραση: "Neer een Totalitaire Wereld" , Utrecht Andwerpen: A. W. Bruna and Zoon, 1970.

• Man's Freedom, (Η Ελευθερία του Ανθρώπου) Νέα Υόρκη, Columbia University Press, 1970.

Ελληνική μετάφραση: Εκδόσεις Αγώνας, 1973.

• Democracy a Gun Point, (Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα - Το Ελληνικό Μέτωπο) , Νέα Υόρκη: Double Day and Co, 1970.

Ελληνική μετάφραση: "Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα" , Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα, 1974

Μεταφράσεις στα: Σουηδικά, Νορβηγικά, Δανικά, Φιλανδικά, και Γερμανικά.

Εκδόσεις Pelecan Books, Paperback.

• Paternalistic Capitalism, (Πατερναλιστικός Καπιταλισμός) , The University of Minnesota Press, 1972.

Ελληνική μετάφραση: "Πατερναλιστικός Καπιταλισμός" , Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα, 1974

Ιταλική μετάφραση: "Il Capitalismo Paternalistiko" , Μιλάνο, Isedi, Απρίλης, 1972.

Ισπανική μετάφραση: "El Capitalismo Paternalista" , Alianza Editorial, Mαδρίτη, 1973.

Γερμανική μετάφραση: "Kritik des Amerikanischen Kapitalismus" , Herder und Herder, Φραγκφούρτη, 1973.

Αραβική μετάφραση: "Autocratic Capitalism" , Al-talia, Publishing Co, Βηρυττός, 1973.

• Project Selection for National Plans με τον U. Zohar, (Επιλογή Επενδύσεων για Εθνικά Προγράμματα) , Νέα Υόρκη, Praeger Publishers, 1974.
• The Impact Approach to Project Selection με τον U. Zohar, (Η Μέθοδος των Επιπτώσεων στην Επιλογή των Επενδύσεων) , Νέα Υόρκη, Praeger Publishers, 1974
• Η Ελλάδα στους Έλληνες, Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα, 1976.
• Ιμπεριαλισμός και Οικονομική Ανάπτυξη, Εκδόσεις Νέα Σύνορα, Αθήνα, 1975.
• Μετάβαση στον Σοσιαλισμό, Εκδόσεις Αιχμή, Αθήνα, 1977, Β' Τόμος Έκδοση 1978.
• Για μια Σοσιαλιστική Κοινωνία, Εκδόσεις Αιχμή, Αθήνα, 1977, Β' Τόμος Έκδοση 1978.
• Il Socialismo Mediterraneo, (Ο Μεσογειακός Σοσιαλισμός) , Lerici, Cosenza, 1977.

ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Στις 18/10/1979 η Σουηδική Ακαδημία τιμά με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Ο ποιητής εκφωνεί σύντομο λόγο στα γαλλικά ξεκινώντας ως εξής:

«Ας μου επιτραπεί, παρακαλώ, να μιλήσω στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας. Επειδή οι ιδιότητες αυτές είναι που καθορίσανε τον χώρο μέσα στον οποίο μου ετάχθη να μεγαλώσω και να ζήσω. Και αυτές είναι που ένιωσα, σιγά - σιγά, να ταυτίζονται μέσα μου με την ανάγκη να εκφρασθώ. Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στην τέχνη αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και οι αρετές της γλώσσας του. Πολύ περισσότερο όταν οι καιροί είναι σκοτεινοί και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα. Δεν μιλώ για τη φυσική ικανότητα να συλλαμβάνει κανείς τ' αντικείμενα σ' όλες τους τις λεπτομέρειες αλλά για τη μεταφορική, να κρατά την ουσία τους και να τα οδηγεί σε μια καθαρότητα τέτοια που να υποδηλώνει συνάμα την μεταφυσική τους σημασιολογία. 0 τρόπος με τον οποίο μεταχειρίστηκαν την ύλη οι γλύπτες της Κυκλαδικής περιόδου, που έφτασαν ίσια-ίσια να ξεπεράσουν τηv ύλη, το δείχνει καθαρά. Όπως επίσης, ο τρόπος που οι εικονογράφοι του Βυζαντίου επέτυχαν από το καθαρό χρώμα να υποβάλλουν το "θείο"……………

Της αγάπης αίματα

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη νοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πέλαγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
μιαν αγάπη
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια στιγμή
να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Κι από τότε γύρισαν κατά πάνω μου
Των αιώνων όργητες ξεφωνίζοντας
"Ο που σ' είδε στο αίμα να ζει
και στην πέτρα"
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα με φως
ξεπληρώνω
Μακρινή μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο

Το Άξιον Εστί

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Συνθήκες
Οι εργαζόμενοι που εδώ και καιρό παλεύουν με τα αποτελέσματα της πραγματικής οικονομίας, βλέπουν με απογοήτευση τις κυβερνήσεις και τα μέσα μαζικής πληροφόρησης να κινητοποιούνται για την σωτηρία των τραπεζιτών και των χρηματιστών. Το ότι  οι εργαζόμενοι πληρώνουν πάντα τα σπασμένα δεν είναι κάτι καινούριο. Πλην της άμεσης φορολογίας, υπάρχει και η άδικη και συνεχώς αυξανόμενη έμμεση φορολογία. Επιπροσθέτως μια πρωτοφανής ύφεση απλώνεται παντού, στραγγαλίζοντας κάθε οικονομική δραστηριότητα και η ανεργία κτυπάει κόκκινο, ιδίως στους νέους.

Οι νέοι άνθρωποι από καιρό είχαν βιώσει την επερχόμενη κρίση με χαμηλούς μισθούς, ανασφάλιστη εργασία και γενικευμένη ανασφάλεια. Η τάση να παραμένουν στα πλαίσια της οικογένειάς τους για την εξασφάλιση της διαβίωσης του παγιώνεται πλέον.  Είναι σίγουρο ότι η κρίση που βιώνουμε θα επεκτείνει την αποθάρρυνση των νέων για ανεξαρτητοποίηση και των νέων ζευγαριών να κάνουν οικογένεια. Μέσα σε αυτό τον τεχνητό οικονομικό κυκεώνα, η επιλογή αυτή μοιάζει έλλογη, καθώς οι άνθρωποι που σχεδίαζαν τη ζωή τους και το μέλλον βρίσκονται ανήμποροι μπροστά στη χιονοστιβάδα των αρνητικών αλλαγών που σαρώνει τη ζωή τους. Ανεργία, μείωση εισοδημάτων, αβεβαιότητα  και πλήθος αρνητικών συναισθημάτων. Επιπλέον ακόμα λιγότερα παιδιά θα γεννηθούν. Το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας θα οξυνθεί περισσότερο.

Πλέον όμως, δίπλα στο γιο έρχεται να προστεθεί και ο πατέρας και το οικογενειακό μαγαζί! Ένας πρωτόγνωρος αριθμός ανέργων δημιουργείται σε μια χώρα χωρίς πόρους ή πολιτική βούληση να προσφέρει το ελάχιστο σε αυτούς τους ανθρώπους. Παράλληλα η κρυφή ανεργία, από ανθρώπους που φαίνονται εργαζόμενοι, αλλά δεν έχουν εισόδημα, μεγαλώνει το αδιέξοδο.

Πέρα από τα αυτονόητα υπάρχει και μια διάσταση που πρέπει να δούμε. Είναι η άποψη ότι η ανεργία  επιφέρει από παροδικές ως και μονιμότερες αλλαγές στην ψυχική υγεία των ανθρώπων. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει τεκμηριωθεί, μεταξύ άλλων και από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, η ευθεία σχέση της ανεργίας με την κατάθλιψη, το άγχος και τη σωματοποίησή του.

Κατάθλιψη
Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης, που εμφανίζεται με δυο μορφές, ως Μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο (επεισοδιακή μορφή)  και ως Δυσθυμία, η οποία είναι ηπιότερη, χρόνια και παρουσιάζει διακυμάνσεις. Το 25% του πληθυσμού έχει βιώσει στη διάρκεια της ζωής του ένα τουλάχιστον επεισόδιο κατάθλιψης.

Αντίθετα η προσωρινή και συνηθισμένη συναισθηματική αντίδραση σε αγχογόνα γεγονότα της ζωής ονομάζεται μελαγχολία. Η κατάσταση αυτή δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένη συμπτωματολογία και περνά σε λίγες ώρες ή μέρες.

Κατάθλιψη λοιπόν δεν είναι απλά η κακή διάθεση, αλλά μια έντονη και γενικευμένη ασθένεια με τα παρακάτω κύρια χαρακτηριστικά που αδιάλειπτα επιμένουν για τουλάχιστον δυο εβδομάδες και συνοδεύονται από έκπτωση της επαγγελματικής και κοινωνικής λειτουργικότητας:
•    Αρνητικό συναίσθημα, συνήθως λύπη και ανηδονία.
•    Αρνητική οπτική για τα πράγματα – ιδίως για τον εαυτό και το μέλλον.
•    Παθητική συμπεριφορά και απόσυρση από συνήθεις δραστηριότητες.
•    Απώλεια κίνητρων και ενδιαφέροντος (πιθανώς και σκέψεις για αυτοκτονία).
•    Ενοχλήσεις στο αυτόνομο (φυτικό) νευρικό σύστημα, όπως απώλεια όρεξης, κόπωση, αϋπνία, έλλειψη ερωτικής επιθυμίας.
•    Σωματικές ενοχλήσεις, πονοκέφαλος, δυσκολία στην αναπνοή, δυσκοιλιότητα κ.α.

Η ένταση και τη σοβαρότητα της κατάθλιψης κυμαίνεται. Τα αίτια μπορεί να είναι οργανικά, αφού πολλές ασθένειες και κάποια φάρμακα μπορεί να οδηγήσουν σε κατάθλιψη. Ωστόσο μπορεί να σχετίζεται με συνήθη γεγονότα της ζωής όπως ο αποχωρισμός, το διαζύγιο, η εφηβεία, η συνταξιοδότηση ή ακραίες καταστάσεις, όπως ο θάνατος κοντινού προσώπου, οι φυσικές και τεχνητές καταστροφές κ.α.

Η κατάθλιψη δεν είναι αδυναμία ή απώλεια της αυτοπεποίθησης, ούτε ελάττωμα του χαρακτήρα ή της προσωπικότητας. Τα αίτιά της, βάσει της βιολογικής θεωρίας, οφείλονται σε ανεπάρκεια δυο νευροδιαβιβαστών, της σεροτονίνης και της νοραδρεναλίνης. Ωστόσο η ψυχολογική ερμηνεία αποδίδει την κατάθλιψη σε μια μαθημένη αντίδραση στο περιβάλλον. Από την παιδική ηλικία, το μετέπειτα καταθλιπτικό άτομο, έχει μάθει να υποτιμά τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να δαπανά πολύ ενέργεια για να «επιτύχει» και να το «αποδεχθούν». Η σκέψη του χαρακτηρίζεται από αρνητισμό για τον εαυτό, το περιβάλλον και το μέλλον του. Με την πρώτη αποτυχία ή κρίση, ιδίως στις διαπροσωπικές σχέσεις, βυθίζεται στην κατάθλιψη.

Φόβος
Ο φόβος είναι η δυσάρεστη αίσθηση που δημιουργεί η ψυχοσωματική αντίδραση σε κάποιο υπαρκτό κίνδυνο ή απειλή. Αποτελεί ένα συνηθισμένο συναίσθημα, αν και κατά γενική ομολογία, είναι δυσάρεστο. Ο πραγματικός λόγος που εμφανίζεται είναι για να προφυλάξει τον άνθρωπο από έναν πραγματικό ή υποθετικό κίνδυνο απώλειας της ζωής.

Ο φόβος λοιπόν είναι ένας επιβιωματικός μηχανισμός που έχει εξελίχθη από την εμφάνιση του ανθρώπου ως τις μέρες μας. Αρχικός σκοπός του ήταν η εξασφάλιση της ύπαρξης του αδύναμου προϊστορικού ανθρώπου, έναντι των θηρευτών του. Ως μηχανισμός περιλαμβάνει την ψυχολογική διάσταση, την υποκειμενική, δηλαδή αίσθηση φόβου και τις λεγόμενες φυσιολογικές μεταβολές που συμβαίνουν στο σώμα μας. Οι μεταβολές αυτές λαμβάνουν χώρα ως εξής: όταν αντιλαμβανόμαστε κάποιον κίνδυνο ή τον αναμένουμε ο εγκέφαλός μας στέλνει το μήνυμα απελευθέρωσης δύο χημικών ουσιών του οργανισμού, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης που εκκρίνονται από τα επινεφρίδια. Με τη βοήθεια αυτών των ουσιών προκαλούνται λειτουργίες που αντιλαμβανόμαστε και ως σωματικά συμπτώματα, καθώς ο οργανισμός ετοιμάζεται να δώσει μάχη ή να τραπεί σε φυγή. Αυτές είναι 1) η αύξηση των παλμών της καρδιάς και της δύναμης των παλμών, που βοηθά στην αύξηση της ροής του αίματος, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η διανομή του οξυγόνου στους ιστούς και να αποβάλλονται τα άχρηστα προϊόντα από αυτούς, 2) η αλλαγή της ροής του αίματος, το αίμα απομακρύνεται από το δέρμα, τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών, 3) η αλλαγή της αναπνοής - γίνεται πιο γρήγορη και επιπόλαιη, γιατί οι ιστοί χρειάζονται περισσότερο οξυγόνο για να ετοιμαστούν για δράση, όταν εμφανίζεται κάποιος κίνδυνος, 4) η εφίδρωση, ώστε το δέρμα να γλιστράει και ο θηρευτής να δυσκολεύεται να αρπάξει το θύμα, επίσης να δροσίζεται το σώμα, όταν υπερθερμανθεί, 5) η διαστολή στις κόρες των ματιών, για καλύτερη όραση, 6) η μείωση της σιελόρροιας που προκαλεί αίσθηση ξηρότητας στο στόμα, 7) η μείωση της λειτουργίας του πεπτικού συστήματος, 8) η σύσφιξη πολλών ομάδων μυών, ώστε να προετοιμασθούν για έντονη προσπάθεια και 9) η γενική δραστηριοποίηση του μεταβολισμού για τη διασφάλιση περισσότερης ενέργειας.

Είμαστε ο μοναδικός οργανισμός, που συνειδητοποιεί την ύπαρξή του και την πιθανότητα να πάψει να ζει. Ο φόβος είναι το τίμημα αυτής της συνειδητότητας. Ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε κάθε απειλή ή σε ότι εκλάβει ως απειλή. Σήμερα, στην εποχή της εικόνας, τα μάτια μας πλέον αποτελούν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και αυτά γνωρίζουν τις αδυναμίες μας. Ξέρουν καλά ότι λίγη υπερβολή κάνει τη διαφορά και μας έλκει την προσοχή.

 Το υπερβολικό και χρόνιο άγχος μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στη σωματική και ψυχική υγεία, καθώς και σε προβλήματα συμπεριφοράς. Τα ενδεικτικά προβλήματα υγείας που ενδέχεται να προκαλέσει αφορούν το καρδιοαναπνευστικό σύστημα (ισχαιμική προσβολή, έμφραγμα του μυοκαρδίου, άσθμα, ιδιοπαθή υπέρταση), το γαστρεντερικό (γαστρίτιδα, έλκος στόμαχου, έλκος δωδεκαδάκτυλου, ελκώδης κολίτιδα, ευερέθιστο έντερο) και τις ασθένειες του κεντρικού νευρικού συστήματος (νευρώσεις, ψυχώσεις). Επίσης προβλήματα όπως οι κεφαλαλγίες, η τριχόπτωση, οι στοματικές και δερματικές παθήσεις, οι μυϊκές συσπάσεις ή τα νευρικά τικ, η ευερέθιστη κύστη, η αμηνόρροια, η πρόωρη εκσπερμάτιση ή η ανικανότητα συχνά οφείλονται στη χρόνια ή ακραία επίδραση στρεσσογόνων παραγόντων.

Επιπλέον οι άνθρωποι που βρίσκονται σε δυσχέρεια να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες είναι πιθανό να παραμελήσουν τις προληπτικές επισκέψεις σε γιατρούς, ιδιαίτερα όσοι είναι ανασφάλιστοι. Συνεπώς τα συνήθη ιατρικά προβλήματα μπορούν να εξελιχθούν σε σοβαρές ασθένειες, με ότι αυτό συνεπάγεται και να ανατροφοδοτήσουν το γενικό άγχος του ανθρώπου. Στις πολύ σοβαρότερες περιπτώσεις τα οικονομικά αδιέξοδα, τα άλυτα προβλήματα υγείας, η κατάθλιψη και το άγχος αποτελούν παράγοντες υψηλού κινδύνου για αυτοκτονία. 

Επίλογος
Πολιτική είναι το να μιλάς επί των πραγματικών προβλημάτων και να εξετάζεις λύσεις. Πολιτική είναι να εφαρμόζεις τις λύσεις, αν σε επιλέξουν οι πολίτες. Πολιτική είναι να διορθώνεις τα λάθη που έκανες. Όλα τα παραπάνω είναι πολιτική – κυρίως επειδή η υγεία και η ασθένεια έχουν έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και επειδή η τάση των τελευταίων δεκαετιών είναι η ιδιωτικοποίηση της Υγείας με την παράλληλη διατήρηση ενός αποσαρθρωμένου δημόσιου συστήματος υγείας, που θα λειτουργεί ως διαφημιστής των ιδιωτικών νοσοκομείων. Αυτή είναι μια ολέθρια επιλογή που δεν συμβαδίζει με το όραμα του κοινωνικού κράτους, λειτουργεί αντιπαραγωγικά για την οικονομία και θα συμβάλλει στην εξαθλίωση μερίδας του πληθυσμού της χώρας.