ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 7/10

Αγαπητοί συμπολίτες και φίλοι,

Η ώρα της κάλπης έφτασε! Όσο και αν είμαστε δυσαρεστημένοι ή απογοητευμένοι  από πολιτικές, συμπεριφορές ή πρόσωπα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δικαίωμα ψήφου κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα. Στην παγκόσμια ιστορία της ατιμίας ο λαός ήταν στη γωνία, καθώς δεν του αναγνωριζόταν το δικαίωμα να επιλέγει τους αρχηγούς του. Τα διαστήματα που η δημοκρατία λειτουργούσε ήταν μάλλον μικρά! Σε αυτά τα διαστήματα πολλές φορές υπήρξαν προσπάθειες χειραγώγησης της δημοκρατίας από εξωθεσμικά κέντρα. Η ψήφος μας αντιπροσωπεύει ένα υπέρτατο δικαίωμα που αποκτά ουσία στα χέρια του πολίτη, όταν αυτός είναι πολίτης και όχι απλός ψηφοφόρος.

Σε αυτόν τον πολίτη απευθύνομαι, με τις παρακάτω σκέψεις:

1) Οφείλουμε να πάμε όλοι να ψηφίσουμε, ώστε ασκήσουμε το υπέρτατο δικαίωμα του πολίτη!

2) Πρέπει να καταψηφίσουμε το Μνημόνιο, για να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να αναδείξουμε αυτό που συζητάμε με τους φίλους μας καθημερινά «ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο»!

3) Οφείλουμε να καταψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, διότι είναι υπεύθυνοι για τα δεινά της πατρίδας και διότι αποτελούν, αποδεδειγμένα πλέον, κοινούς πολιτικούς απατεώνες και εκβιαστές!

4) Πρέπει να ψηφίσουμε Αττική Συνεργασία-Όχι στο Μνημόνιο όχι μόνο επειδή η επιλογή αυτή είναι γνήσια αντιμνημονιακή, αλλά διότι θα δώσει προοπτικές για τη δημιουργία μιας μεγάλης ενιαίας παράταξης (σοσιαλιστών και δυνάμεων της αριστεράς) που θα αντισταθεί στα σκοτεινά σχέδια και θα δώσει προοπτική στη χώρα (όταν οι άλλοι θα έχουν φύγει νύχτα, όπως έγινε στην Αργεντινή)!

Ο εκβιασμός και ο εκφοβισμός δεν πρέπει να περάσει, ειδάλλως θα συνεχιστεί με χειρότερα διλλήματα. Η παρούσα πολιτική κατάσταση πρέπει να ανατραπεί, ειδάλλως νέα μέτρα θα έλθουν και θα ξαναέλθουν  και ο κατήφορος δεν θα έχει σταματημό. Η πολιτική αγυρτεία πρέπει να καταδικαστεί ειδάλλως νέοι πολιτικοί απατεώνες θα εμφανιστούν ως σωτήρες.

Γνωρίζω πολύ καλά, ως ψυχολόγος, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στην πατρίδα μας νιώθουν εγκλωβισμένοι σε μια συναισθηματική αβοηθησία. Νιώθουν ότι, ότι και να  κάνουν δεν έχει νόημα, ότι ο έλεγχος της ζωής τους είναι σε ξένα χέρια και ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Άλλωστε και όλοι οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, είτε σωπαίνουν, είτε επικυρώνουν την ισοπεδωτική άποψη «όλοι και όλα είναι ίδια». Ξέρω επίσης ότι η παθητικοποίηση δύσκολα καταπολεμάται, όταν ο άνθρωπος νιώθει αβοήθητος. Δημιουργεί ένα σπιράλ αρνητικών συναισθημάτων που καταπνίγει κάθε ατομική και κοινωνική προοπτική. Γνωρίζω επίσης ότι ο φόβος αποτελεί ενα πανίσχυρο μηχανισμό ελέγχου των ανθρώπων και των κοινωνιών. Ο εκφοβισμός που γίνεται συστηματικά στο λαό από τα ισοπεδωτικά ΜΜΕ και κυρίως την τηλεόραση δεν έφτασε και το ρολό αυτό έχουν πάρει οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που κουνούν ξεδιάντροπα το δάχτυλο στους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα κρύβονται πίσω από αυτό!

Όμως πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα!! Η ελπίδα βρίσκεται σε εμάς του ίδιους – σε όλους τους πολίτες! Συνυπάρχει στις ικανότητες, δεξιότητες, κλίσεις και ιδιομορφίες μας. Αυτές πρέπει να κινητοποιήσουμε και να προτάξουμε. Να εντάξουμε παράλληλα τα παραπάνω ατομικά μας χαρακτηριστικά στην υπηρεσία της κοινωνίας, δημιουργώντας νέα κοινωνικά δίκτυα. Η παρούσα κρίση δεν είναι απλά οικονομική, αλλά είναι κρίση αξιών και ιδεών – και μόνο με νέες αξίες και ιδέες θα ξεπεραστεί. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε! Ας κάνουμε μια αρχή από τις εκλογές της Κυριακής! Πάρτε την τύχη μας στα χέρια σας – ψηφίστε ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!   

ΕΝΑ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Με απεριόριστο σεβασμό σε ένα σπάνιο άνθρωπο που κάποιοι θέλουν να ξεχαστεί γιατί τους τρομάζει ακόμα! Στον Αλέκο Παναγούλη, ενα υπέρτατο σύμβολο αντίστασης!

Ο Αλέκος Παναγούλης είναι επίκαιρος όσο κανείς από τους συγχρόνους πολιτικούς:

«Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.

Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή;

Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΟΧΗ

Κυριακή, 24 Οκτωβρίου 2010

Επιλέξτε αριστερό ψηφοδέλτιο και όχι αποχή

Ερώτηση:  Ήταν εύκολη η απόφαση να πάρετε μέρος στις εκλογές, με ένα σχήμα κόντρα στο ψηφοδέλτιο που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ;

Απάντηση: Ήταν εύκολο, μετά το καταστροφικό Μνημόνιο, διότι διαχώρισα από την αρχή τη θέση μου. Μετά την υπογραφή του Μνημονίου, έστειλα επιστολή στον πρωθυπουργό και τον Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ και τους είπα ότι, ιδεολογικά και προγραμματικά, είμαι πια εκτός του Κινήματος. Διαχώρισα παντελώς τη θέση μου. Άλλωστε, ουδέποτε συμμετείχα σε κομματικά όργανα, ουδέποτε πήρα δημόσια εξουσία, ουδέποτε διορίστηκα σε κυβερνητική θέση και ουδέποτε εγώ ή η οικογένειά μου διαχειρίστηκα δημόσια αγαθά και χρήμα.

Ερώτηση: Φαντάζομαι ότι θα έχετε ακούσει ενστάσεις ή φόβους, από την πλευρά ανθρώπων του χώρου της Αριστεράς, ότι η σημερινή σας στάση μπορεί να είναι μια απλή ανταρσία και άρα ως “αντάρτης” στην πορεία θα επανέλθετε στα... πάτρια εδάφη. Πως το σχολιάζετε;

Απάντηση: Το έχω ακούσει, αλλά τι να κάνω; Να τους υπογράψω συμβόλαιο; Η διαχρονική μου πορεία, η συνέπεια τόσων χρόνων, τα κείμενά μου, η αντιπαράθεση και η κάθετη απόρριψη των Μνημονίου είναι στοιχεία, που νομίζω ότι καθιστούν περιττή τη συζήτηση. Ομολογώ, όμως, ότι για ένα κόσμο της Αριστεράς, που δοκιμάστηκε σκληρά, τα ερωτήματα που εγείρονται, είναι παρ΄ όλα αυτά, εύλογα. Στους συντρόφους αυτούς λέω ότι θα φανούν πολλά πράγματα στην πράξη.

Ερώτηση: Η υποψηφιότητα Δημαρά, συγγενεύει με τη δική σας προσέγγιση; Μοιάζει; Είναι διαφορετική; Τι είναι;

Απάντηση: Ο Γ. Δημαράς μου ζήτησε να τεθεί επικεφαλής ψηφοδελτίου διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ. Το έθεσα υπόψη στις τρεις συλλογικότητες, που προωθούσαν τη δική μου υποψηφιότητα. Οι τρεις συλλογικότητες ήταν: η «Δημοκρατική Συνεννόηση», η «Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους» και ο «Νέος Αγωνιστής». Το έθεσα υπόψη, επίσης, του ΔΗΚΚΙ και του Συνασπισμού. Και οι πέντε αυτές συλλογικότητες, όπως και άλλα πρόσωπα, που στήριζαν τη δική μου υποψηφιότητα, απέρριψαν ομόφωνα την υποψηφιότητα του κ.Δημαρά. Απέρριψαν, δηλαδή, να τεθεί επικεφαλής ενός κεντροαριστερού ψηφοδελτίου, που θα συγκροτούσαν δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου τού κοινωνικού ΠΑΣΟΚ και δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας. Προσωπικά, δεν πείστηκα για την απόλυτη απόρριψη του Μνημονίου και του Καλλικράτη από την πλευρά του κ. Δημαρά, γιατί το «παρόν», κατά την ψήφιση του Μνημονίου δεν συνιστά και απόρριψή του. Για μας, ο Καλλικράτης, όπως υποθηκεύεται από το Μνημόνιο, είναι ένας δημοσιονομικός μηχανισμός επιτήρησης και είσπραξης, είναι δηλαδή μηχανισμός-«τελώνης». Στην πορεία, επίσης, μας βρίσκει αντίθετους η διεύρυνση που έκανε ο Γ. Δημαράς με προσωπικότητες από τη συντηρητική παράταξη.

Ερώτηση: Η συνεργασία των πέντε συλλογικοτήτων είναι μια συμμαχία με αφορμή το Μνημόνιο ή έχει βάθος; Κοντολογίς είναι συγκυριακή ή στρατηγικού χαραχτήρα;

Απάντηση: Θα είμαι ευχαριστημένος, αν μέσα από τη δική μας πρωτοβουλία, ανεξάρτητα του ποσοστού που θα λάβουμε, ανοίξει μια συζήτηση για την προοπτική της Αριστεράς. Μια συζήτηση σε σύγχρονη αριστερή κατεύθυνση, απόρριψης του καταστροφικού Μνημονίου, αλλά και του δημοσιονομικού Καλλικράτη.

Ερώτηση: Το ψηφοδέλτιό σας είναι αριστερό, είναι συνάντηση αριστερών κεντροαριστερών; 

Απάντηση: Υπάρχουν δυνάμεις που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και που σήμερα πληθαίνουν με βάση την αντίθεσή τους στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που παρακολουθούσαν τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και διαφωνούσαν. Έχουν, θα έλεγα, εντιμότερες και καθαρότερες σοσιαλδημοκρατικές απόψεις για την κοινωνία και τη διαχείριση του κράτους. Προσωπικά έχω μια πιο αριστερή προσέγγιση ή μια πιο ρεαλιστική άποψη για τη συνεργασία με την Αριστερά. Θεωρώ, λοιπόν, ότι και με αυτό το κομμάτι, που ενδεχομένως δεν έχει ως πεδίο προβληματισμού τον μαρξισμό ή δεν απορρίπτει συνολικά το σύστημα, αλλά έρχεται σε κάθετη αντίθεση με την καταστροφική κοινωνική πολιτική, ότι υπάρχει έδαφος για μια πλατφόρμα συνεννόησης. Υπό αυτή την έννοια και ο κόσμος αυτός είναι αποδεκτός.

Ερώτηση: Χωρίς να είναι η συνισταμένη....

Απάντηση: Ναι, χωρίς να είναι η συνισταμένη και χωρίς να είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας. Συνεπώς, για να επανέλθω στο αρχικό σας ερώτημα, θα είμαι πολύ ευχαριστημένος εάν με την πρωτοβουλία που πήραμε με βάση την απόρριψη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της απόλυτης ενσωμάτωσης σοσιαλδημοκρατικών κύκλων σε αυτό το νεοφιλελεύθερο σύστημα, ανοίξει μια συζήτηση στην Ελλάδα για την προοπτική και της Αριστεράς και της Κοινωνίας. Περισσότερο με έλκυσε η ιδέα να ανοίξει ο διάλογος για την Αριστερά και λιγότερο η διεκδίκηση της Περιφέρειας. Να ανοίξουμε μια συζήτηση, όπου όλοι θα κληθούν νηφάλια, ρεαλιστικά και σύγχρονα να μιλήσουν, να διατυπώσουν τις σκέψεις τους.     

Ερώτηση: Για σας η υπόθεση του ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει;

Απάντηση: Μετά τα τελευταία σχέδια νόμου, του Ασφαλιστικού που καταλύει το σύστημα συντάξεων, μετά την ψήφιση του νόμου για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μετά το πάγωμα του κατώτατου μισθού και μετά το νόμο 3846/2010 που γενίκευσε την ψευδοαπασχόληση στην πατρίδα, θεωρώ ότι αυτό το κόμμα ιδεολογικά, όχι μόνο εμένα, αλλά και για κάθε νοήμονα -προοδευτικής κατεύθυνσης- Έλληνα, δεν μπορεί να τον καλύπτει. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου είναι πλήρως μεταλλαγμένο και ενσωματωμένο στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Συνεπώς, καμία σχέση με αυτό το ΠΑΣΟΚ. Καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ της οικονομικής κατοχής, της εξαθλίωσης των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και της αποδόμησης του Κοινωνικού Κράτους.

Ερώτηση: Γιατί, όμως, δεν τα καταφέρατε να συσπειρωθείτε όσοι από μια αριστερή κατεύθυνση είστε ενάντια στο Μνημόνιο;

Απάντηση: Όταν έγινε η πρόταση στις αρχές του Ιουνίου, επιδεικνύοντας και κάποιες δημοσκοπήσεις που έφερναν σε υψηλά ποσοστά τη δική μου υποψηφιότητα, αντιπρότεινα άλλες προσωπικότητες. Στην αρχή εισηγήθηκα να γίνει μια συζήτηση με το ΚΚΕ. Ονομάτισα τον κ. Παφίλη και την κ. Κανέλλη. Μου είπαν ότι το ΚΚΕ είχε ήδη, προ διμήνου, ανακοινώσει τους υποψηφίους του. Ύστερα αντιπρότεινα τον κ. Γλέζο, τον κ. Αλαβάνο, την κ. Σακοράφα. Οι συλλογικότητες, που ανέφερα, μου είπαν ότι επιλέγουν εμένα. Δεν ξέρω με ποια κριτήρια. Γι’ αυτό και άργησα να απαντήσω. Είχα θέσει τον εαυτό μου στην υπηρεσία ενός ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου αντίστασης του λαού απέναντι στο Μνημόνιο και την κυβέρνηση. Είχα τεθεί ως απλός στρατιώτης. Γι’ αυτό και μέχρι τελευταία στιγμή επέμενα ότι η Αριστερά έπρεπε να εμφανιστεί ενωμένη.

Ερώτηση: Ναι, αλλά πως ερμηνεύετε ότι από τους πολλούς στρατιώτες, καταλήξαμε σε πολλούς στρατηγούς; Γιατί και άλλοι μίλαγαν για στρατιώτες.

Απάντηση: Δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλο. Είχα δηλώσει ότι δεν έχω καμία φιλοδοξία. Αυτό δεν το άκουσα από άλλον. Αντίθετα, διαπίστωσα εμμονή για αυτόνομες καθόδους από κόμματα και προσωπικότητες. Διάθεση να συζητήσουμε σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία με όλες αυτές τις συλλογικότητες για ένα ευρύ ενωτικό, πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, δεν υπήρξε. Και αυτό θα το πληρώσουμε. Θα το πληρώσει η Αριστερά. Γιατί ήταν ανέτοιμη, στην καταστροφική επίθεση του Μνημονίου, να επεξεργαστεί ένα κοινό πλαίσιο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και  ενωτικής καθόδου σε αυτές τις εκλογές.

Ερώτηση: Κατά τη γνώμη σας υπάρχουν διακριτά πολιτικά σχέδια ή το προσωπικό στοιχείο υπερίσχυσε του συλλογικού καλού;

Απάντηση: Πιστεύω ότι το ΚΚΕ έπρεπε να δείξει μεγαλύτερο ρεαλισμό και σύγχρονη αντίληψη για τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Είναι κρίμα που η πατρίδα δεν έχει σε αυτή τη συγκυρία ενωμένη την Αριστερά.

Ερώτηση: Διάβασα μια δήλωσή σας, που φαίνεται ότι συζητήθηκε αρκετά και στο διαδίκτυο. Η δήλωση αφορούσε τους μετανάστες. Μιλήσατε για επαναπροώθηση με ευθύνη της Ε.Ε. Τι εννοούσατε;

Απάντηση: Στο βιβλίο μου «Το τέλος του κοινωνικού κράτους» γράφω για ελεγχόμενη μετανάστευση, για νομιμοποίηση των μεταναστών που θέλουν να μείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα και όσοι μετανάστες θέλουν, επαναλαμβάνω με δική τους θέληση, να φύγουν προς χώρες της επιθυμίας τους, να μπορούν να το κάνουν και να μην εμποδίζονται ούτε από Τουρκία, ούτε από τις διάφορες υπερεθνικές επιτροπές. Να μπορούν να φεύγουν, να μην εμποδίζονται, να προωθούνται για τις χώρες του τελικού προορισμού. Αυτό και μόνο εννοούσα. Σας παραπέμπω στο βιβλίο μου. Γράφω λεπτομερώς για το μεταναστευτικό, το ρατσισμό, την εκμετάλλευση των μεταναστών. Σήμερα τι γίνεται; Οι Αρχές ή τους κρατούν εδώ ή τους προωθούν στις χώρες εξόντωσής τους.

Ερώτηση: Ποιος είναι ο εκλογικός σας στόχος; 

Απάντηση: Αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις η αποχή θα είναι τεράστια και ο πρώτος δεν ξεπερνά το 20%. Είναι, ίσως, η μοναδική φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Οι εκλογές θα έχουν εκπλήξεις για όλους: για κόμματα, προσωπικότητες, για όλους όσους εμπλέκονται. Η ρευστότητα είναι μεγάλη. Ένα 35 με 40%, δηλώνει είτε ότι θα απόσχει, είτε ότι δεν θα ψηφίσει θετικά κάποιον σχηματισμό. Συνεπώς, μέχρι και την τελευταία στιγμή και οι ίδιοι οι δημοσκόποι θα ψάχνονται. Το δικό μας στόχο σας τον είπα. Να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία έχει εγκλωβιστεί στα αδιέξοδα του καταστροφικού Μνημονίου. Γι΄ αυτό και περιμένω όλες οι ηγεσίες της Αριστεράς να πάρουν σκληρά μηνύματα για την άρνησή τους να κατέβουν σε ένα ενωτικό σχήμα. Θα έλεγα, ότι οι εκλογές αυτές και τα όποια αποτελέσματα, θα είναι και μήνυμα και πρόκληση. 

Ερώτηση: Ποιο ποσοστό θα αποτελεί ενθαρρυντικό στοιχείο για να αρχίσει μια τέτοια συζήτηση;

Απάντηση: Το ποσοστό του συνόλου των αριστερών υποψηφίων να είναι η μεγάλη πλειοψηφία, για να αποτελεί ράπισμα στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης. Ο πρώτος στόχος, πάντως, είναι να ψηφίσει η πλειονότητα των Ελλήνων. Το δεύτερο, η πλειοψηφία των νέων να πάρει μέρος στις εκλογές. Και ο τρίτος στόχος να καταδικαστούν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι και να περιοριστούν σε μονοψήφια ποσοστά. Αυτό θα είναι η πρώτη νίκη -όχι η τελευταία- της ελληνικής κοινωνίας και εμμέσως και της Αριστεράς.  Ίσως αυτό να οδηγήσει τις ηγεσίες της Αριστεράς σε ουσιαστικότερες, ρεαλιστικότερες και πιο σύγχρονες αναλύσεις για τα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας. Το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου όλοι μας θα πάρουμε ισχυρά μηνύματα.

Ερώτηση: Αν ο Δημαράς καταφέρει να περάσει στο δεύτερο γύρο, θα είναι ήττα του ΠΑΣΟΚ ή θα μπορεί την επόμενη μέρα το κυβερνών κόμμα να αθροίζει ως πολιτικό μήνυμα, τα δύο ψηφοδέλτια (Δημαράς και Σγουρός);

Απάντηση: Σε όσα σας είπα προηγουμένως για την Αριστερά και τις ανάγκες που έχουμε σήμερα, δεν εντάσσω το ψηφοδέλτιο του κ. Δημαρά. Τόσο πολιτικά, όσο και ιδεολογικά, το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο δεν καλύπτει αυτές τις ανάγκες, δεν εντάσσεται σε ένα τέτοιο σχέδιο.

Ερώτηση: Τι μπορεί να πείτε σε ένα νέο άνθρωπο, που απαξιώνει όλες τις υποψηφιότητες και που λέει ότι δεν τα έχετε κάνει καλά;

Απάντηση: Θα του πω πρώτα απ΄ όλα ότι στη δική του ηλικία πολλοί από εμάς ήμασταν κρατούμενοι.  Άρα, δεν σας μιλάει ένας άνθρωπος που έρχεται από το πουθενά, αλλά ένας άνθρωπος που έχει φυλακιστεί και βασανιστεί από τη χούντα. Μιλάει ένας καθηγητής που έχει αφιερώσει όλα του τα βιβλία στο Κοινωνικό Κράτος, στο Ασφαλιστικό, στις Εργασιακές Σχέσεις, στην απορρύθμιση, στην Αριστερά. Θα του πω ότι η κακουχία και η οικονομική στενότητα των γονέων του θα πρέπει να τον προβληματίσουν, ότι έρχονται χειρότερες μέρες και γι’ αυτόν. Θα του πω, επίσης, ότι η αποχή δεν είναι ώριμη πολιτική θέση. Η γενιά της ψευδοαπασχόλησης, η γενιά της γενικευμένης ελαστικής εργασίας, η γενιά της μετανάστευσης, θα πρέπει να μείνει στην πατρίδα, να προβληματιστεί, να απορρίψει άθλιες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιλογές. Άρα, τους καλώ να ψηφίσουν. Έχουν πολλές επιλογές. Πέντε, έξι, αριστεροί υποψήφιοι. Να επιλέξουν όποιον θέλουν. Δεν τους καλώ να με ψηφίσουν. Τους λέω να μην απόσχουν. Γιατί αν απόσχουν, θα δώσουν ένα ακόμα επιχείρημα στον κ. Παπανδρέου, ο οποίος προχθές δήλωσε ότι ευγνωμονεί τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, που στηρίζει τις επιλογές της κυβέρνησης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ CLAUDIO KATZ

Η Ελλάδα σε στάση πληρωμών - Η Αργεντινή παράδειγμα

Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Mπέρση - Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, 31/10/2010

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο. Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι... και επιβίωσαν. Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Ότι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές. Όπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια. Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο. Η κυβέρνηση Μένεμ τούς τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά. «Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ήξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν “μη σκέφτεστε, δώστε”». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική.

«Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο - τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας». Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ. «Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει.

Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002–2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά. «Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα. «Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο. Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει. «Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο».

Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει – περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές. «Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο.

Έλεγχος του ευρώ

«Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ. «Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Έλληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».

Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Ότι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία. Ότι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Ότι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους. Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ. «Όμως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Ελληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. «Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της».

ΔΗΛΩΣΗ Δ. ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

Το Σάββατο 30/10, στα πλαίσια της ημέρα δράσης του συνδυασμού  ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη Βόρειου Τομέα Αθηνών Δημήτρη Τσουκαλά και υποψήφιους/ες περιφερειακούς συμβούλους, μεταξύ των οποίων και ο Βασίλης Θεοδώρου, επισκέφτηκε την Πεντέλη. 

Ο Δημήτρης Τσουκαλάς, δήλωσε τα εξής:

Η περιβαλλοντική υποβάθμιση του λεκανοπεδίου της Αττικής είναι συνεχής και εξελισσόμενη. Η άλλοτε «πράσινη»  περιοχή της Αθήνας, ο Βόρειος Τομέας,  κινδυνεύει από την οικοπεδοποίηση, την ανεξέλεγκτη δόμηση και  τις απειλές που δέχονται οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι. Όσον αφορά δε, τους  ορεινούς όγκους, όπως η ΠΕΝΤΕΛΗ που είμαστε εδώ σήμερα, η εικόνα είναι απογοητευτική. Ο δασικός χαρακτήρας της Πεντέλης απειλείται από την  έντονη οικοδομική δραστηριότητα και τις καταστροφές που έχει υποστεί από τις πυρκαγιές που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια.

Ως αντιπροσωπεία του συνδυασμού  ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ προτείνουμε και διεκδικούμε τα εξής:

• Ουσιαστική εφαρμογή του ισχύοντος Π.Δ. για το Πεντελικό (755/88)
• Να δοθεί λύση στο ιδιοκτησιακό καθεστώς εκτάσεων και βάσει του νόμου Τρίτση  να  δοθούν  στο Δημόσιο οι εκτάσεις που κατέχει η Εκκλησία
• Να καταργηθούν οι Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί, που έχουν μεγάλες ευθύνες  για την οικοπεδοποίηση του ορεινού όγκου της Πεντέλης
• Να γίνει συστηματική και επιστημονική  αναδάσωση  των καμένων εκτάσεων
• Η διαχείριση του βουνού  να προβλέπει  δασική αναψυχή  μόνον, με ταυτόχρονη προστασία της  βιοποικιλότητας
• Να φύγουν οι κεραίες από την κορυφή της Πεντέλης, καθώς και οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ

 ...απ' το '44 κι από το γλυκοχάραμα
ο αδελφός τον αδελφό
με σύμβουλο ένα βρετανό
ποτίζουν αίμα το στενό
με σύμβουλο ένα βρετανό...

...'46 εγύρισε στον σβέρκο μας θρονιάστηκε
κι ο αδερφός τον αδερφό
με σύμβουλο παλατιανό
κανόνια σέρνουν στο βουνό
με σύμβουλο παλατιανό...

...'47 κι ανάθεμα όλα δικά τους τ' θελαν
κι αδερφός τον αδερφό
με σύμβουλο αμερικανό
χορταίνει νιάτα το βουνό
με σύμβουλο αμερικανό...

...προδότες και δοσήλογοι όλοι καλοδεχούμενοι
πατριώτες και αγωνιστές
στον τοίχο και στις φυλακές
Νταχάου σε ελληνικό νησί
κι ένας σοφός υμνολογεί...

" Η Μακρόνησος είναι ο Παρθενών της συγχρόνου Ελλάδος"

...κι απ' τα '54 το μέλλον μας ανθόσπαρτο
το σύστημα έχει οργανωθεί
και ο λαός φακελωθεί
οι σύντροφοι εκτελεστεί
οι πλάκες έχουν πλυθεί...

...μα ένας σοφός ανησυχεί...
"Δεν έχω ανάγκη από ήρωες, θέλω Χίτες σκυλιά λυσσασμένα που να γαυγίζουν"

...Στεριώνουνε της τάξη τους μένουν συναμετάξυ τους
πέρνουν το φόρο απ΄το φτωχό
τον κάνουν δάνειο κρατικό
κεφάλαιο εφοπλιστικό
κεφάλαιο βιομηχανικό...

...ο πλούσιος πλουσιότερος κι ο φτωχός φτωχότερος
η αγροτιά και η εργατιά
τον δρόμο πέρνουν του βοριά
για πρόκοπη στην ξενητιά
και ένας σοφός δοξολογά...

" Η Μετανάστευσης είναι ευλογία δια τον τόπον"

...Σαν Έλληνες περήφανοι σαν Ευρωπαίοι ελεύθεροι
σαν κράτος συνεταιρικό
στο ΝΑΤΟ μέλος εκλεκτό
απ ' τον προυπολογισμό
το πιο μεγάλο μερτικό...

...Το πιο μεγάλο μέρτικο το δίνουμε για το στρατό
κι είμαστε κράτος δυνατό
σε εχθρούς και φίλους σεβαστό
κι ακούμε εκείνο το σοφό
να λεει σε ενα αμερικανό...

" Κύριε Πρόεδρε της αμερικανικής βιομηχανίας ραπτομηχανών Singer ηδου ο στρατός σας"

...το σύστημα έχει οργανωθεί
και ο λαός φακελωθεί
οι σύντροφοι εκτελεστεί
οι πλάκες έχουν πλυθεί...

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Τζένη Καρέζη (Ντουέτο)

ΣΧΟΛΙΟ: Η γνωστή σύγχρονη ιστορία…μια προσεκτική μάτια θα αποκαλύψει ομοιότητες πολλές…Φυσικά σήμερα δεν κινδυνεύει η ζωή μας όσο η ψυχή μας – μας κοιμίζουν για να είναι ο θάνατος της απάθειας πιο γλυκός. Πέρα από την σχετική υπερβολή της εποχής (1975) αυτό που μένει…είναι ότι αυτός που ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ!! Σε όλες τις δύσκολες εποχές ο λαός ξεπέρασε τις ανίκανες και κάποιες φόρες προδοτικές ηγεσίες - θα το κάνει μια φορά ακόμα!!

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η βιολογική ύπαρξη και τα ψυχικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου εξαρτώνται από την εργασιακή του δραστηριότητα. Ο άνθρωπος οφείλει περισσότερα στην εργασία από το ότι κερδίζει απλά τα μέσα εκπλήρωσης των βασικών αναγκών του με αυτή. Με την εργασία ο άνθρωπος αλλάζει συνειδητά το περιβάλλον του και παράλληλα τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς αποκτά εμπειρία, αναπτύσσει νέες δεξιότητες, εξελίσσει τη νοημοσύνη του, μαθαίνει να συνεργάζεται με άλλους και παράλληλα κοινωνικοποιείται. Αν η εργασία του έχει επιτυχία νιώθει χαρά και παίρνει ικανοποίηση, αν όχι θλίβεται και απογοητεύεται. Έτσι η εργασία διαμορφώνει την ψυχική κατάσταση, γεγονός που ισχύει και αντιστρόφως, δηλαδή η ίδια η ψυχική κατάσταση μπορεί να επηρεάζει την απόδοση.

Η σύγχρονη τεχνολογική πρόοδος έχει θετικές και αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική κατάσταση του ανθρώπου. Ως αρνητικές καταγράφονται η μείωση της σωματικής κίνησης στην εργασία, ή η ματαίωση (όταν δεν είναι δυνατή η αυτοπραγματοποίηση μέσω της εργασίας), η πίεση του χρόνου και η άνιση κατανομή της μονοτονίας και του κόπου. 

Άλυτο πάντα παραμένει το πρόβλημα των ειδών εργασίας που είναι απαραίτητες για την κοινωνία, αλλά μη ελκυστικές για το άτομο. Για να είναι μια δουλειά ελκυστική χρειάζεται να εξισορροπεί ανάμεσα σε θετικά και αρνητικά ψυχικά βιώματα. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο υπάρχει παράλληλα η υποχρέωση. Η υποχρέωση με τη σειρά της αποκτά άλλοτε ουδέτερο χαρακτήρα και άλλοτε  ελκυστικό. Όταν κάποιος επιλέγει αυτό που του αρέσει ως εργασία, τότε η υποχρέωσή του είναι θετικά χρωματισμένη και ο ίδιος έχει μεγαλύτερο κίνητρο και καλύτερη απόδοση. Αντίθετα όταν εργάζεται καταναγκαστικά, η εργασία γίνεται κάτι ξένο και ο άνθρωπος νιώθει σαν να τιμωρείται (από τον εργοδότη, την κοινωνία και τον εαυτό του). Η αίσθηση του εξωτερικού ελέγχου είναι μεγάλη. Δηλαδή ο εργαζόμενος αντί να αποδίδει στον εαυτό του τον έλεγχο της ζωής του, τον αποδίδει σε άλλους. Το τελευταίο αποτελεί και συνήθη μηχανισμό ελέγχου των εργαζομένων από την εξουσία,  ειτε ως εργοδοσία είτε ως κράτος. Κατ’ αυτό τον τρόπο η εργασία γίνεται μια  καταναγκαστική συνήθεια, που πολύ δύσκολα θα οδηγήσει τον εργαζόμενο στην αυτοπραγμάτωση, την οποία χρειάζεται για να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος. Αυτονόητα ο χαρούμενος και ευτυχισμένος εργαζόμενος είναι και παραγωγικός εργαζόμενος. Η άποψη ότι η οικονομία συνδέεται βαθειά με την ψυχολογία είναι αποδεκτή από όλους και εύκολα γίνεται κατανοητό ότι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι και ψυχολογικά. Πριν από όλα έχει να κάνει με τη δυστυχία που σκορπά η διαδικασία επιλογής επαγγέλματος και τα κοινωνικά στερεότυπα που αναπαράγονται. Άγχος και πίεση για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κατάθλιψη μετά την αποφοίτηση λόγο ανεργίας, εταιροαπασχόλησης κ.α. 

 

Οι περισσότεροι εισάγονται σε σχολή που δεν επιθυμούν και μετά εργάζονται σε θέση εργασίας που δεν επιθυμούν (αφού έχουν πιθανά μείνει άνεργοι επί μακρόν). Παράλληλα όσοι δεν σπουδάζουν δυσκολεύονται στην εύρεση εργασίας, καθώς δεν διαθέτουν σύγχρονα προσόντα, αλλά δεν υπάρχουν και θέσεις εργασίας. Το υπάρχον σύστημα σκοτώνει την παραγωγικότητα πριν ακόμα υλοποιηθεί η εργασία, καθώς η δυστυχία των ανθρώπων που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους προβάλλεται στην παραγωγική διαδικασία! 

Πέρα από όσα πρέπει να γίνουν στην Οικονομία, πρέπει να βρούμε παράλληλα τρόπους να κάνουμε τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, ώστε τα θετικά συναισθήματα να επηρεάσουν θετικά την οικονομική δραστηριότητα.

ΆΝΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

Στίχοι: Brecht Bertolt
Μουσική: Μικρούτσικος Θάνος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας 
Δίσκος: "Μουσική πράξη στον Brecht" 1978

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (Eugen Berthold Friedrich Brecht, 10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ου αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία. Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Στην Αμερική, όπου έζησε το κύριο μέρος της ζωής του, δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς. Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

26 Οκτωβρίου 2010

Η κυβέρνηση, στην αγχώδη προσπάθειά της να επιδείξει μεταρρυθμιστικό έργο, επέσπευσε την ψήφιση του ατελούς «Καλλικράτη». Στην αρχή, απέκρυψε ότι τον κατέστησε μηχανισμό δημοσιονομικής επιτήρησης και εξοικονόμησης χρημάτων για τους δανειστές. Μίλησε υποκριτικά για την αυτονομία των Κοινωνιών και την ανάγκη επιλογής των προσώπων που «πιστεύουν» σ’αυτήν, εννοώντας τους δικούς της υποψηφίους. Όταν αποκαλύφθηκε ότι η βιασύνη αυτή επιδείχθηκε για να συμβάλλει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη μείωση του ελλείμματος, στην απόλυση προσωπικού και στον έλεγχο -κυρίως δημοσιονομικό- των τοπικών κοινωνιών, τότε «ανέκρουσε πρύμναν» και επανήλθε στο αρχικό, αναξιόπιστο και κατασκευασμένο από τους επικοινωνιολόγους της «τριαρχίας» επιχείρημα «Ή συνεχίζουμε την πολιτική μας», δηλαδή την υποταγή μας στην τοκογλυφική εκμετάλλευση των διεθνών δανειστών, «ή βουλιάζουμε». 

Αλλά τα πράγματα πλέον είναι φανερά στον καθένα. Το τι περιγράφεται στα εγχειρίδια του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού για τις τακτικές καταπτόησης και υποταγής των Λαών-θυμάτων, είναι πια γνωστό. Και η αγωνιώδης επιλογή της διακαναλικής συνέντευξης του κ.πρωθυπουργού δείχνει τον πανικό των επικυρίαρχων και των εγχώριων «μνημονιακών» για την έκβαση των εκλογών της 7ης Νοέμβρη, που θα σημάνουν την απαρχή της απαλλαγής της χώρας από τις «δουλείες» του Μνημονίου και του αντικοινωνικού νεοφιλελεύθερου προτάγματος, όπως συνέβη και με άλλους κυρίαρχους και αξιοπρεπείς λαούς.

Καλούμε τον κ.πρωθυπουργό, που στα λόγια διακηρύσσει την πίστη του στην αυτονομία της Αυτοδιοίκησης και στην κοινωνία των πολιτών, να παύσει να θέτει τα εκβιαστικά και παραπλανητικά διλήμματα ως εκπρόσωπος της Διεθνούς των Τραπεζιτών.

Καλούμε όλους τους συνυποψηφίους μας για την Περιφέρεια της Αττικής και για όλες τις Αυτοδιοικήσεις της πατρίδας να καταδικάσουν την πρωτοφανή αυτή διακαναλική κυβερνητική παρέμβαση, που γίνεται για τον πειθαναγκασμό των πολιτών στις ρυθμίσεις τού καταστροφικού Μνημονίου.

Καλούμε όλους τους πολίτες της χώρας, κυρίως τους νέους και τις νέες, για τους οποίους το Μνημόνιο προδιαγράφει ένα δυσοίωνο μέλλον, να ενημερωθούν για τις πολιτικές που προβλέπει και να πρωτοστατήσουν με την ψήφο τους στην απόρριψη αυτής της σύγχρονης μορφής αποικιοκρατίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ, πρώην Πρόεδρος της ΟΤΟΕ είναι Υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης ΒΟΡΕΙΟΥ Τομέα Αθηνώνμε το συνδυασμό «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ» - ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Ποτέ μου δεν διάλεξα το ρόλο του παθητικού παρατηρητή των εξελίξεων. Ούτε τώρα θα το κάνω»

Ερώτηση: κύριε Τσουκαλά είστε γνωστός ως πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλλήλων (ΟΤΟΕ). Τι σας έκανε να είστε υποψήφιος στις περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοέμβρη; 

Δημήτρης Τσουκαλάς: Σήμερα η πατρίδα μας περνάει τις πιο δραματικές στιγμές από τη μεταπολίτευση. Η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ) και η αποδοχή του Μνημονίου διαμορφώνουν μια νέα καταθλιπτική πραγματικότητα για την Ελληνική κοινωνία. Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο νέος, ο συνταξιούχος, όλη η μεσαία τάξη όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα βλέπουν το επίπεδο της ζωής τους να καταρρακώνεται, τα δικαιώματα τους να καταστρατηγούνται και το μέλλον τους να είναι αβέβαιο όσο ποτέ.

Οι περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου είναι μία σημαντική ευκαιρία για αφύπνιση του λαού, και διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σχεδίου για την Αττική που σήμερα στενάζει από την αποανάπτυξη, τη φτώχεια, την ανεργία, τη μιζέρια. Το μνημόνιο θέλει την περιφέρεια φοροεισπρακτικό μηχανισμό όργανο στις βουλές της τρόικα.

Ερώτηση: Σε ποιο περιβάλλον γίνονται αυτές οι εκλογές;

Δημήτρης Τσουκαλάς: Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας της τελευταίας πενταετίας που με ληστρικό και εγκληματικό τρόπο βάθυναν τις δομικές αδυναμίες της Εθνικής οικονομίας, αποδόμησαν το κράτος πρόνοιας και την εργασία και αμαύρωσαν το διεθνές κύρος της χώρας. Τον Οκτώβρη του 2009 ο Ελληνικός λαός αγανακτισμένος από τη διαφθορά και την ανυποληψία στην οποία βύθισε τη χώρα η κυβέρνηση Καραμανλή, έδωσε ξεκάθαρη εντολή στο ΠΑΣΟΚ να ανορθώσει το κοινωνικό κράτος, να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους της προηγούμενης κυβέρνησης και να συγκρουστεί με τα συμφέροντα και τη διαπλοκή.

Σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις ότι «λεφτά υπάρχουν», η κυβέρνηση φάνηκε αδύναμη ή ανίκανη να διαχειριστεί την οικονομική κατάσταση της χώρας και την οδήγησε στην έκθεση στις απειλές «των ΑΓΟΡΩΝ». Η κρίση ελλείμματος μετατράπηκε σε κρίση δανεισμού. Η χώρα διασύρθηκε ως αφερέγγυα και ο Ελληνικός λαός ως ο πιο διεφθαρμένος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ενώ ο κλοιός που έστησαν οι διεθνείς τοκογλύφοι στη χώρα έσφιγγε επικίνδυνα, η κυβέρνηση αντί να διαπραγματευτεί τους όρους δανεισμού της χώρας, παραδόθηκε στους δανειστές και στο νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο του ΔΝΤ. Οι δανειστές πέραν των υψηλότατων επιτοκίων επέβαλαν την πιο σκληρή πολιτική λιτότητας και εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Πρώτα πετσόκοψαν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που συκοφαντήθηκαν ως υπαίτιοι όλων των δεινών του τόπου, έπειτα μπήκαν στο στόχαστρο οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ και του ιδιωτικού τομέα και στη συνέχεια οι συνταξιούχοι που είδαν να χάνονται δύο συντάξεις μέσα σε μία μέρα. Συρρικνώθηκαν οι αποζημιώσεις, υπονομεύτηκαν οι κλαδικές συμβάσεις, αυξήθηκε το όριο των απολύσεων, με αποτέλεσμα κάθε μήνα να προστίθενται στρατιές ανέργων που στο τέλος του 2011 θα φθάσουν το 1.000.000. Οι Εργαζόμενοι μένουν απροστάτευτοι στο έλεος των ορέξεων των εργοδοτών. Μόνοι κερδισμένοι από την πολιτική αυτή οι Βιομήχανοι, οι Τραπεζίτες και οι 100 οικογένειες που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο.

Ερώτηση: Κόντρα στην επίσημη γραμμή του ΠΑΣΟΚ;

Δημήτρης Τσουκαλάς: Μετά από 35 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο ΠΑΣΟΚ και στους αγώνες του λαού μας παραμένω πιστός στο τετράπτυχο του οράματος με το οποίο γαλουχηθήκαμε, μεγαλώσαμε, αγωνιστήκαμε, συγκρουστήκαμε. Για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση και δημοκρατικές διαδικασίες.

Το κίνημα ΠΑΣΟΚ είναι ο φυσικός ιδεολογικός μου χώρος. Είναι βασικό αναντικατάστατο κύτταρο της προσωπικότητάς μου. Ήταν και είναι για μένα τρόπος ζωής. Τα οράματα του για μια Ελλάδα εθνικά ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη με χάραξαν ανεξίτηλα και λειτούργησαν ως πυξίδα στον πολιτικό και προσωπικό μου προσανατολισμό. Από τη θέση της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ της Αθήνας, τη θέση του Γραμματέα της ΠΑΣΚΕ Τραπεζών, τη θέση του Προέδρου της ΟΤΟΕ και από αρκετές άλλες θέσεις σε Ελληνικό και διεθνές επίπεδο αγωνίστηκα για την ενότητα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, εμπνευσμένος από τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ.

Το ξήλωμα όμως του κοινωνικού κράτους, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ,η υποταγή στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, είναι γεγονός. Προσωπικά ποτέ μου δεν διάλεξα το ρόλο του παθητικού παρατηρητή των εξελίξεων. Ούτε τώρα θα το κάνω. Δε θα μείνω απαθής, αδρανής ούτε στάσιμος. Με τη στασιμότητα δεν αλλάζουμε τίποτα.

Ερώτηση: Γιατί όχι με το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Δημαρά;

Δημήτρης Τσουκαλάς: Δυστυχώς το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Δημαρά είναι απόλυτα διαβρωμένο από την οικογένεια Μητσοτάκη. 23 υποψήφιοι με προεξέχοντα τον 1ο Αντιπεριφερειάρχη Χρήστο Κουρούση πρώην πρόεδρο της ΟΝΕΔ προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Όλοι του κλίματος Μπακογιάννη-άρα υπέρ του μνημονίου. Πρόκειται για ένα ψηφοδέλτιο χωρίς κανένα ιδεολογικό περιεχόμενο. 

Ερώτηση: Γιατί με το ψηφοδέλτιο του Αλέξη Μητρόπουλου; 

Δημήτρης Τσουκαλάς: Στο χέρι όλων μας είναι η περιφέρεια Αττικής να γίνει ο βασικός πυλώνας θεσμικής αντίδρασης του λαού, ακύρωσης του μνημονίου στην πράξη, σύνδεσμος αλληλεγγύης και κοινωνικής οικονομίας. Η περιφέρεια Αττικής θέλει μία ηγεσία με εμπειρία, με γνώση αλλά πάνω από όλα με βούληση και κότσια να διαπραγματευθεί με την τρόικα και την κυβέρνηση αλλά και να αντιδρά σε επιβαλλόμενες αντιλαϊκές πολιτικές.

Το ψηφοδέλτιο «Αττική συνεργασία-Όχι στο μνημόνιο», είναι το όχημα του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Από αυτούς αποτελείται- σε αυτούς απευθύνεται.

Για το λόγο αυτό συντάσσομαι με την προσπάθεια του καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλου. Συμμετέχω στην κοινή προσπάθεια συνεύρεσης του κόσμου της βάσης του ΠΑΣΟΚ, του Σοσιαλιστικού χώρου, της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας.

Ερώτηση: Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να απευθύνετε στους ψηφοφόρους;

Δημήτρης Τσουκαλάς: Η πλειοψηφία του κόσμου και κυρίως των νέων, θεωρεί ότι Όλοι είναι ίδιοι και μετεκλογικά ασυνεπείς και επιλέγει την αποχή ως μέσο διαμαρτυρίας. Η αποχή όμως, ευνοεί την ίδια πολιτική που τους καταδυναστεύει.

Τους καλώ όλους να στείλουμε όλοι μαζί ένα μήνυμα, ότι είμαστε παρόντες, αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας επιλέγοντας την πολιτική που δίνει αξιοπρέπεια στον πολίτη και δύναμη στην πατρίδα. Η ψήφος μας έχει δύναμη-ας τη χρησιμοποιήσουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Δημήτρης Τσουκαλάς:  τηλέφωνα επικοινωνίας, 6978113903-6972084711

 Email: tsoukalas@otoe.gr

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Χτύπος" στις 30/10/2010 και  δημοσιεύεται και στην ηλεκτρονική αυτοδιοικητική εφημερίδα του Χαλανδρίου "στην Πλατεία"

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ

Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια

και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δεν μας ακούς.

Δεν μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές.

Ο πατέρας μου ο Μπάτης
ήρθε απ’ τη Σμύρνη το εικοσιδυό
κι έζησε πενήντα χρόνια
σ' ένα κατώι μυστικό.

Σ' αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε
τρώνε βρώμικο ψωμί
έλεγε ο Μπάτης μια Κυριακή
κι οι πόθοι τους ακολουθούνε
υπόγεια διαδρομή.

Χτες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοστοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά.

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά

Στίχοι - Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Ερμηνεία: Διονύσης Σαββόπουλος - Σωτηρία Μπέλλου
Δίσκος: 10 χρόνια κομμάτια

ΟΙ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ

ΔΕ 18/10, Δημοτικοί Συνδυασμοί Χαλανδρίου

ΤΡ 19/10, Λαϊκή αγορά στο Χαλάνδρι

ΤΕ 20/10, Υπουργείο Μεταφορών και Συγκοινωνιών

ΠΕ 21/10, Τράπεζες, Οργανισμοί κοινής ωφελείας και δημοτικές υπηρεσίες Χαλανδρίου

ΠΕ 21/10, Καταστήματα Χαλανδρίου

ΠΕ 21/10, Καταστήματα Μελισσίων

ΠΕ 21/10, Ανακοίνωση Ψηφοδελτίου Κόντρα στον Καιρό (Μαρούσι)

ΠΑ 22/10, Λαϊκή αγορά στα Βριλήσσια

ΠΑ 22/10, Κολυμβητήριο και κλειστό γυμναστήριο Βριλησσίων

ΠΑ 22/10, Τεχνικές υπηρεσίες δήμου Βριλησσίων

ΠΑ 22/10, Καταστήματα Μελισσίων

ΠΑ 22/10, Ανακοίνωση Ψηφοδελτίου Πεντέλη εν δράση

ΣΑ 23/10, Λαϊκές αγορές Χαλανδρίου

ΣΑ 23/10,  Συνάντηση με νέους – party

ΚΥ 23/10, Συνάντηση σε Ταβέρνα της Αγ. Παρασκευής
ΔΕ 25/10, ΟΑΕΔ Αγίας Παρασκευής
ΔΕ 25/10, ΟΑΕΔ Αμαρουσίου
ΔΕ 25/10, ΟΑΕΔ Ν. Ιωνίας
ΔΕ 25/10, Δημαρχείο Ν. Ηρακλείου
ΤΡ 26/10, Λαϊκή αγορά στο Νεκροταφείο Αμαρουσίου
ΤΡ 26/10, ΤΑΠΟΤΕ και ΙΚΑ Αμαρουσίου

TE 27/10, Τράπεζες και καταστήματα Πεύκης

TE 27/10, Τράπεζες και καταστήματα Λυκόβρυσης

TE  27/10, Δημαρχείο Λυκόβρυσης

ΠΕ 28/10, Μαθητική Παρέλαση Μελισσίων (Πλ. Αγίου Γεωργίου)

ΠΑ 29/10, Δημαρχείο Αγ. Παρασκευής

ΠΑ 29/10, Τράπεζες, καταστήματα και καφετέριες Αγ.Παρασκευής

ΣΑ 30/10, Οικολογική Δράση στο Πεντελικό

ΣΑ 30/10, Ενημερωτική Δράση στο The Mall Athens

ΚΥ 31/10, Επίσκεψη σε περίπτερα συνδυασμού Μελίσσια, Μαρούσι, Πεύκη, Ν. Ηράκλειο και Κηφισιά
ΔΕ  1/10, Καταστήματα Μελισσίων
ΤΡ  2/10, Δημαρχείο Ν. Πεντέλης
ΤΡ  2/10, Τράπεζες, καταστήματα Ν. Πεντέλης
ΤΡ  2/10, Δημαρχείο Μελισσίων
ΤΡ  2/10, Τράπεζες, καταστήματα Μελισσίων
ΤΡ  2/10, ΔΟΥ ΦΑΒΕ Αθηνών
TE 3/10, Καταστήματα Μελισσίων
ΠΕ 4/10, Τράπεζες, καταστήματα Κηφισιάς
ΠΕ 4/10  Ν. Ηράκλειο
ΠΕ 4/10 Μελίσσια
ΠΑ 5/10 Μελίσσια
ΠΑ 5/10 Χαλάνδρι

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΟΤΗ ΜΑΡΙΑ ΣΤΟ CASUS BELLI

Ο αναπληρωτής καθηγητής θεσμών της Ε.Ε. στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης εξηγεί αναλυτικά την ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, καταγγέλει την ΠΑΡΑΝΟΜΗ εκχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας στο ECOFIN, την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ρόλου του Κοινοβουλίου, την "περίεργη" άρνηση της κυβέρνησης να μην δανειστεί όταν μπορούσε χωρίς τους ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ όρους της δανειακής σύμβασης και αποδομεί την κυβερνητική προπαγάνδα για τις ΔΕΚΟ στην εκπομπή της Δήμητρας Αλεξάκη Casus Belli στο Κανάλι 10.

Το βίντεο είναι συνολικά 47', χωρισμένο σε 5 μέρη. Η εκπομπή μεταδόθηκε την Παρασκευή 15/10 και σε επανάληψη το Σάββατο 16/10.

ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ;

Μία αποκαλυπτική συνέντευξη με τον Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης Νότη Μαριά

        Διαβάστε επίσης :

Επιστολή-αποχώρηση του Νότη Μαριά από το ΠΑΣΟΚ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «FREE SUNDAY»

(Η συνέντευξη δόθηκε στο δημοσιογράφο Νίκο Παπαδημητρίου)

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Η Αριστερά εμφανίζεται πολυδιασπασμένη στην Περιφέρεια Αττικής. Έχετε μετανιώσει, κ. Μητρόπουλε, που πήρατε την απόφαση να εκτεθείτε;

Απάντηση Μητρόπουλου: Πικραμένος ναι, μετανιωμένος όχι. Η Αριστερά είναι εύστοχη στην κριτική τού συστήματος, αλλά αόριστη και άτολμη στη ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Ενώ η αμηχανία από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού κρατά, ο πολιτικός χρόνος επιταχύνεται. Το Μνημόνιο, ως επιτομή της επίθεσης του τραυματισμένου νεοφιλελεύθερου «θηρίου», ωθεί στην υπέρβαση των παλιών διαιρέσεων και των αυτοποιητικών συστημάτων. Δημιουργεί νέες ενοποιητικές γραμμές. Κρίμα που χάθηκε μια τόσο σπουδαία ευκαιρία! Μετά τις 7-11-2010 τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Η Κοινωνία και οι διεργασίες στη βάση θα επιταχύνουν τις εξελίξεις και θα οδηγήσουν και την Αριστερά σε ενοποιητικά και σύγχρονα σχήματα.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο φίλος αλλά και αντίπαλός σας, Γιάννης Δημαράς εμφανίζεται να κερδίζει υψηλότερα ποσοστά. Μήπως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για ενιαίο ψηφοδέλτιο, ενδεχομένως με τον κ. Δημαρά επικεφαλής;

Απάντηση Μητρόπουλου: Γνωρίζω σε ποιες δημοσκοπήσεις αναφέρεστε. Οι δημοσκόποι υποστηρίζουν ότι, με την παρουσίαση των Συνδυασμών και των προγραμμάτων, άρχισαν να σχηματίζονται διαφορετικές ροπές και άλλες δυναμικές στο μέχρι σήμερα ρευστό σκηνικό. Ο φίλος μου κ.Γιάννης Δημαράς όντως μού ζήτησε να τεθεί επικεφαλής του συνδυασμού για την Περιφέρεια της Αττικής. Οι σοσιαλιστικοί φορείς όμως και οι συλλογικότητες που με στήριζαν («Δημοκρατική Συνεννόηση», «ΕΝΥΠΕΚΚ», «Νέος Αγωνιστής» κ.ά.), καθώς και ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, απέρριψαν ομόφωνα αυτή την πρόταση. Τον ενημέρωσα σχετικά. Έτσι, ανακοίνωσε ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Όλοι οι παραπάνω φορείς επέμειναν να εκπροσωπηθούν από αυτούς που μετείχαν, ήδη από τις αρχές του χρόνου, στις πολλές συνελεύσεις προβληματισμού για τη συγκρότηση της εναλλακτικής πρότασης με το κοινωνικό-αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ από τη μια μεριά και τη ριζοσπαστική-οικολογική Αριστερά από την άλλη.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Από την άλλη πάντως, δέχεστε τα πυρά αντιπάλων σας ότι από κοινού με τους κ.κ. Σγουρό και Δημαρά συν-αποτελείτε, με παραλλαγές, τα τρία ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Ποια θέση θα πάρετε έναντι της κυβερνητικής πολιτικής την επομένη των εκλογών;

Απάντηση Μητρόπουλου: Είμαι από τους πρώτους που κατήγγειλαν το αντικοινωνικό Μνημόνιο και τους αντεργατικούς και αντιασφαλιστικούς νόμους που ψήφισε η Κυβέρνηση. Έθεσα πρώτος ζήτημα νομιμοποίησης της αντικοινωνικής πολιτικής. Απείχα από τα κομματικά όργανα, που με εξέλεξαν μάλιστα από τους πρώτους στο πρόσφατο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Πάντα εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου επί των ζητημάτων του Κοινωνικού Κράτους, όποιος και αν κυβερνά. Στο 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (1984) «κατέβασα» αντι-εισήγηση κόντρα σ’αυτήν του Ανδρέα Παπανδρέου. Διαφώνησα ανοιχτά σε πολλά ζητήματα και κατέγραψα τις απόψεις μου σε άρθρα και βιβλία (όπως «Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα (1985-1989)»). Εκτιμώντας τη συνεπή στάση μου, η ηγεσία του ΚΚΕ και ο Χαρίλαος Φλωράκης με κάλεσαν τότε, τον Νοέμβριο του 1987, ως κεντρικό εισηγητή όταν γιόρτασαν στον Περισσό τα 70χρονα από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Κατέκρινα την εκσυγχρονιστική περίοδο για τον σχηματισμό των καρτέλ, την πιστωτική υπερεπέκταση, τους υπερφίαλους και δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του doping και της εμπορευματοποίησης και για την άκριτη υλοποίηση των μονεταριστικών κανόνων της ΟΝΕ. Με τον συχνό δημόσιο λόγο μου τονίζω τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ.

Η διαφορά μας από τις άλλες κινήσεις που απορρίπτουν τη νεοφιλελεύθερη ύβρη του Μνημονίου είναι ότι εμείς έχουμε επεξεργαστεί άμεσα εφαρμόσιμες εναλλακτικές προτάσεις. Όλη η διαδρομή μου, από τη φυλάκισή μου κατά τη διάρκεια της χούντας μέχρι σήμερα, πιστεύω ότι είναι συνεπής, σταθερή και ξεκάθαρη.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ο κ. Αλαβάνος έχει προτείνει, ωστόσο, να παραμείνουν οι πόρτες της Περιφέρειας Αττικής ερμητικά κλειστές στην τρόικα. Είναι υπεύθυνη, αποτελεσματική πολιτική αυτή; Εσείς, σε περίπτωση εκλογής σας, τι θα πράξετε αναφορικά με το Μνημόνιο;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ο καθένας αντιδρά με τον τρόπο του. Εμείς θα πολεμήσουμε το Μνημόνιο και τα μέτρα που υπαγορεύει, με κάθε ρεαλιστικό τρόπο: πολιτικό, κοινωνικό, νομικό. Αρνούμαστε τον Καλλικράτη ως όργανο δημοσιονομικής επιτήρησης και φοροεισπρακτικό μηχανισμό υπέρ των δανειστών μας. Απορρίπτουμε την ασφυξία τού μηδενικού ελλείμματος, που μας επιβάλλει η Τραπεζική Διεθνής. Κατηγορούμε την Κυβέρνηση για τον ολέθριο δρόμο που επέλεξε.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ένα ερώτημα, τώρα, για τις εργασιακές σχέσεις, λόγω και της δικής σας εξειδίκευσης: στον ιδιωτικό τομέα βλέπουμε εξάπλωση των ατομικών συμβάσεων, ενώ μεγάλες είναι οι ανατροπές και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ποια είναι η πολιτική προτροπή σας προς τους εργαζομένους;

Απάντηση Μητρόπουλου: Θα απαντήσω με την προτροπή τού Συμβούλου τού Πρωθυπουργού Τζέιμς Γκαλμπρέηθ, ο οποίος συνιστά κινητοποίηση και αντίσταση με κάθε νόμιμο μέσο («Κ.Ε», 27-6-2010): «…η Ευρώπη θα βυθίζεται στην ύφεση, εκτός και αν αλλάξει τακτική, εκτός και αν οι κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας ξεσηκωθούν να το υπερασπιστούν…».

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Τι συμπεραίνετε από τις πρόσφατες αποκαλύψεις του Προέδρου του Eurogroup κ.Ζαν Γιουνκέρ;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ομολογεί επιτέλους και ένας κατ’εξοχήν υπεύθυνος της ευρωπαϊκής οικονομίας ότι τα πλεονάσματα του Βορρά είναι τα ελλείμματα του Νότου. Οι Γαλλογερμανοί και λοιποί γνώριζαν την ασύμμετρη επίδραση των κανόνων της ΟΝΕ στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο Νότο, αλλά ευνοούσαν την πιστωτική υπερεπέκταση για την αγορά των προϊόντων τους, βοηθούμενοι και από το πρόγραμμα εξαγοράς των κυβερνήσεων, που προωθούσαν οι μεγάλες τους εταιρίες. Το εξοργιστικό όμως τώρα είναι ότι οι ίδιοι, οι δήθεν «αλληλέγγυοι» εταίροι μας, λοιδορούν την Ελλάδα ότι είναι μια διεφθαρμένη χώρα και διαθέτει νοσηρό πληθυσμό, συμφωνούντων δυστυχώς και των Ελλήνων ιθυνόντων.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Η Περιφέρεια Αττικής έχει χαρακτηριστεί ως "μητέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών". Το κλίμα ωστόσο, μόλις ένα μήνα πριν τις κάλπες, παραμένει υποτονικό. Εσείς προσωπικώς με ποια μέσα θα επιχειρήσετε να αλλάξετε την κατάσταση αυτή;

Απάντηση Μητρόπουλου: Η Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή, η «τριαρχία», οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι εγχώριοι «μνημονιακοί», έχουν κάθε λόγο να κρατήσουν το προεκλογικό κλίμα σε χαμηλούς τόνους. Εμείς θα προσπαθήσουμε με ψυχραιμία, ευγένεια και σεβασμό στο πρόσωπο των αντιπάλων, αλλά και με δυναμισμό, να προβάλλουμε τις τεκμηριωμένες και επεξεργασμένες -από τις δικές μας δεξαμενές σκέψης- απόψεις και προτάσεις μας και επί του αντικοινωνικού Μνημονίου και για το μέλλον του Καλλικράτη και την Περιφέρεια της Αττικής. Η αίσθησή μας είναι ότι ο λαός του Λεκανοπεδίου θα μας εμπιστευθεί και θα μας αναδείξει νικητές.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Σε έναν πολίτη που δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιον θα ψηφίσει ή, ακόμη χειρότερα, προτίθεται να απόσχει, τι θα του λέγατε προκειμένου να ψηφίσει το συνδυασμό σας;

Απάντηση Μητρόπουλου: Ο λαός πρέπει να προσέλθει στις κάλπες και να μην απόσχει, πράγμα που εξυπηρετεί την Κυβέρνηση. Εμείς τον προτρέπουμε να ασκήσει με προθυμία τα δημοκρατικά του δικαιώματα και να σχηματίσει τον πλήρη συλλογισμό, δηλαδή να αποδώσει τα γεγονότα στις πραγματικές τους αιτίες. Συνειδητοποιώντας ότι το μόνο που φοβάται κάθε κατεστημένη δομή είναι η αντίθετη με τις επιλογές της έκφραση του Λαού. Εάν δεν εκφράζεται επαρκώς από τον έναν Συνδυασμό, μπορεί να εκφραστεί από άλλον. Υπάρχουν πολλές προτάσεις και πρόσωπα, έτσι που ο καθένας μπορεί ελεύθερα να επιλέξει.

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Ποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Αττικής δεσμεύστε ότι θα σας γίνει... έμμονη ιδέα ως οριστική επίλυσή του;

Απάντηση Μητρόπουλου:  Αυτό που αναπτύσσουμε και στο βιβλίο μας «Το τέλος του Κοινωνικού Κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην Απορρύθμιση» (Μάρτιος 2008), στο κεφάλαιο «Νεοφιλελευθερισμός, περιβάλλον και άνθρωπος» (σελ. 292). Δηλαδή, η αποκατάσταση της αρμονίας του ανθρώπινου, οικονομικού, παραγωγικού, φυσικού, ιστορικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος˙ η λελογισμένη, δίκαιη και ήπια αποανάπτυξη, που προτείνει η σύγχρονη κοινωνική οικονομική σχολή σκέψης, ως απάντηση στην υπερεπέκταση, εντατικοποίηση και εξάντληση των υλικών και άυλων παραγωγικών πόρων, που προωθεί ο καταστροφικός νεοφιλελευθερισμός˙  η πραγμάτωση των ιδεών για το Λεκανοπέδιο του κορυφαίου  ιστορικού Άρνολντ Τόινμπι, των οραματιστών πολεοδόμων Κανδύλη και Τρίτση κ.ά., που πρότειναν εμπνευσμένα και ολοκληρωμένα προγράμματα επαναφοράς του σε αειφορική και βιώσιμη ανάπτυξη. Σας ευχαριστώ.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ

«Οι 4 άξονες για τη νίκη στην Περιφέρεια Αττικής»

1. Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Η επιβολή του Μνημονίου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό οροθέσιο για την κοινωνική και πολιτική ιστορία της πατρίδας μας. Ενώ τα προτάγματα της νεοφιλελεύθερης αίρεσης κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ακόμη και εκεί όπου γεννήθηκαν˙ ενώ όλοι οι αναλυτές, διανοούμενοι και οικονομολόγοι αναγνώρισαν ως αιτίες τής χρηματοπιστωτικής κρίσης την υπερεπέκταση της χρηματοοικονομικής βιομηχανίας, την αυτονόμησή της από την πραγματική οικονομία, τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις των Κοινωφελών Επιχειρήσεων και του δημοσίου πλούτου, την ελευθερία των Αγορών, την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τη συγκέντρωση του κεφαλαίου σε λίγους υπερεθνικούς ομίλους και την κρίση κέρδους, εν τούτοις στην ΕΕ και την Ελλάδα θεωρούμε ως υπαίτιο το Κοινωνικό Κράτος.

Έτσι, η Κυβέρνηση του ύστερου ΠΑΣΟΚ, παρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τις συλλογικές εγχαράξεις των μελών και των φίλων του, προτίμησε (απ’ όλες τις άλλες υπαρκτές και ρεαλιστικές λύσεις αντιμετώπισης της κρίσης) την πρόσδεσή της στον αναξιόπιστο μεν αλλά εκδικητικό νεοφιλελεύθερο μονεταρισμό. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται η μεθόδευση που ακολούθησε.

Την περιγράφει στο σπουδαίο νέο βιβλίο της η διάσημη συγγραφέας και δημοσιογράφος Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ». Το βιβλίο αυτό είναι μια εξήγηση της δύναμης και πώς αυτή λειτουργεί στον κόσμο. Πώς δηλαδή μια εξαιρετικά αντιδημοφιλής και ιδιοτελής θεωρία (ο νεοφιλελευθερισμός) θριάμβευσε σε όλο τον πλανήτη. Πρώτα καλλιεργείται η άποψη του «νοσηρού πληθυσμού» και της παθολογίας της ψυχολογίας στο έθνος, όπως συνέβη με την Αργεντινή. Η χώρα ανακηρύσσεται διεφθαρμένη και ο λαός της ως «ένοχος του εγκλήματος» αδρανοποιείται, προκειμένου να προωθηθούν πολύ επωφελείς και επικίνδυνες μεταρρυθμίσεις. Οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους και την πεποίθηση ότι μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική πορεία των πραγμάτων. Αυτή η μέθοδος επιλέχθηκε για την Ελλάδα και οι άνθρωποι, όπως λέει η συγγραφέας «…μέσα στη θολούρα περί δήθεν σωτηρίας της πατρίδας, δεν διακρίνουν εύκολα ότι γίνονται μάρτυρες μιας τεράστιας, οφθαλμοφανούς και χωρίς κανένα προκάλυμμα ληστείας, να παίρνεις δηλαδή από τους εργαζόμενους, προκειμένου να προσφέρεις πόρους στους πολύ πλούσιους που δημιούργησαν την κρίση και όλοι να το γνωρίζουν αυτό.». Με τη μέθοδο αυτή μπήκαμε στην εποχή του Μνημονίου. Και αν δεν αντιδράσουμε, θα ζήσουμε πολλά χρόνια σε συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος.

Το Μνημόνιο δεν έγινε, όπως πλέον ομολογείται από τους εκπροσώπους της «τριαρχίας» και άλλους υπευθύνους, λόγω του μεγέθους του δημοσίου χρέους, το οποίο άλλωστε έχουν και πολλά άλλα ευρωπαϊκά -και όχι μόνον- κράτη. Το Μνημόνιο ήρθε για να επιβάλλει το οικονομικό και κοινωνικό πρότυπο που οι Αγορές επιτάσσουν.

Ό,τι είναι δημόσιο, ό,τι έχει ως πρώτο συνθετικό του τη λέξη αυτή, όπως «δημόσιοι υπάλληλοι», «δημόσιος τομέας», «δημόσιο εργασιακό και ασφαλιστικό σύστημα», «δημόσια υγεία», «δημόσια εκπαίδευση», «δημόσιο συμφέρον», βρίσκεται στο στόχαστρο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Το εργασιακό σύστημα του δημόσιου τομέα, με μια περίεργη αντίληψη κοινωνικής δικαιοσύνης προς τα κάτω, πρέπει να προσαρμοστεί στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα.

Το συνταξιοδοτικό σύστημα πρέπει, προϊόντος του χρόνου, να καταργηθεί, ώστε ένα νέο επενδυτικό πεδίο να διανοιγεί για τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Τα δημόσια αγαθά δεν πρέπει να προσφέρονται προς όλους τους πολίτες μέσω των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, αλλά μόνον σε όσους μπορούν να τα αποκτήσουν στην αγοραία τιμή που οι νέοι ιδιοκτήτες (οι ιδιωτικές δηλαδή επιχειρήσεις) καθορίζουν.

Η δομική ανεργία του συστήματος θα αυξάνει διαρκώς και ο άνεργος, ιδιαίτερα ο νέος άνθρωπος, πρέπει να θεωρείται οιονεί γενετικά στιγματισμένος, που δεν μπορεί να βρει μία ικανοποιητική εργασία.

Και ο εργαζόμενος-χταπόδι θα τρέχει από ειδικότητα σε ειδικότητα, από τόπο σε τόπο, από εργοδότη σε εργοδότη, από ευέλικτη εργασιακή σχέση σε μερική ή προσωρινή απασχόληση, ώστε να μην του απομένει ούτε ικανοποιητικός μισθός, ούτε χρόνος για οικογενειακή αποκατάσταση, πολύ δε περισσότερο για συνδικαλιστική και πολιτική δράση.

Η πολιτική γίνεται θεραπαινίδα της οικονομικής λειτουργίας.

Δεν είναι ώρα και ημέρα να εκθέσουμε τις προβλέψεις του μεταβλητού Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Η χώρα εισήλθε σε μια νέα αποικιοκρατική περίοδο, από την οποία αν δεν απαλλαγεί σύντομα,  θα τεθεί στο μέλλον ίσως και πρόβλημα ύπαρξης του ιστορικού λαού μας. Επομένως το Μνημόνιο και η επικυριαρχία είναι μείζονες καταστάσεις που οδηγούν σε νέες συνειδητοποιήσεις.

2. ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΧΙ ΣΤΗ «ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΟΚ»

Εξάλλου, το Κοινωνικό Κράτος (όπως πολλές φορές έχουμε περιγράψει στα βιβλία και τις διαλέξεις μας) είναι το ωραιότερο δημιούργημα της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι αποτέλεσμα πολλών αγώνων των εργαζομένων για την εξισορρόπηση των ιδιωτικών συμφερόντων μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής. Δημιουργήθηκε για να συντηρείται και να αναπαράγεται η εργατική δύναμη. Είναι ένα σύνολο θεσμών και υποσυστημάτων, που (τουλάχιστον κατά την περίοδο της μακράς

«Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης» στις χώρες της Ευρώπης) άμβλυνε την ταξική πάλη και επέτρεψε στις μάζες του εργαζόμενου λαού να απολαμβάνουν ένα τμήμα του εθνικού πλούτου και των δημοσίων αγαθών, ώστε να μετέχουν στο πολιτικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Και από αυτή την αφετηρία να ξεκινά με μεγαλύτερη συνειδητοποίηση για την κατάκτηση και άλλων κοινωνικών και εργασιακών στόχων.

Χωρίς το Κοινωνικό Κράτος, η Κοινωνία ρηγματώνεται. Χωρίς την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής για όλους, ο λαός χάνει τη συνοχή του και ακολουθεί το μοναχικό δρόμο της ατομικής επιβίωσης. Το Μνημόνιο διαλύει το Κοινωνικό Κράτος.

Η Κυβέρνηση ακολουθεί πιστά την εντολή που η «τριαρχία», προτού καν συγκροτηθεί, έδωσε, όπως περιέγραψε στο αποκαλυπτικό του άρθρο «Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;» ο Τζέημς Γκαλμπρέιθ στις 27 Ιουνίου. Εκεί αναφέρει επί λέξει: «Στις αρχές Ιανουαρίου η ελληνική κυβέρνηση συγκάλεσε επειγόντως μια επιτροπή ειδημόνων για οικονομικά ζητήματα. Σ’ αυτούς συγκαταλεγόταν ένας αξιωματούχος του ΔΝΤ, ο οποίος εξήγησε με απότομο τρόπο στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι οφείλει να ξηλώσει το Κοινωνικό Κράτος…». Ο ίδιος Σύμβουλος του πρωθυπουργού, απηυδισμένος από την αντίστροφη πορεία που επέλεξε η ελληνική Κυβέρνηση, συνιστά κινητοποίηση και αντίσταση με κάθε νόμιμο μέσο («Κ.Ε.»-ένθετο Le Monde Diplomatique, της 27-6-2010, με τίτλο «Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;»), γράφοντας «…η Ευρώπη θα βυθίζεται στην ύφεση, εκτός και αν αλλάξει τακτική, εκτός και αν οι κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας ξεσηκωθούν να το υπερασπιστούν…».

Οι προβλέψεις για το εργασιακό σύστημα είναι ζοφερές. Πιο ζοφερές είναι οι προβλέψεις για το συνταξιοδοτικό σύστημα, για το οποίο το Μνημόνιο και ο σχετικός ασφαλιστικός νόμος προβλέπουν αύξηση δαπανών για συντάξεις μέχρι 2,5% μόνο του ΑΕΠ μέχρι το 2060, όταν δηλαδή θα διαθέτουμε τουλάχιστον διπλάσιους των σημερινών συνταξιούχων. Όσοι αφελείς πιστεύουν ότι με τη λήξη της τριετίας θα επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής, αξίζει να μελετήσουν τις σχετικές προβλέψεις, για να αντιληφθούν ότι, όχι μόνον αυτοί χρόνο με το χρόνο θα μεταβάλλονται σε πτωχούς συνταξιούχους, αλλά και ότι οι σημερινοί 15χρονοι, που το 2060 θα είναι 65 χρόνων, θα έχουν ως σύνταξη ένα μηδαμινό αντίδωρο.

3. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ήταν επόμενο, ως εκ τούτου, όλες οι εγρήγορες και τίμιες συνειδήσεις του σοσιαλιστικού χώρου να αντιδράσουν σ’ αυτή την ολιστική πλέον μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε καθαρώς νεοφιλελεύθερο κόμμα.

Πολλές φορές στο παρελθόν κάναμε σκληρή κριτική και διαχωρίσαμε τη θέση μας από τα κυβερνητικά προγράμματα. Γι’ αυτό άλλωστε δεν μετείχαμε ποτέ στην κυβερνητική λειτουργία, ούτε λάβαμε καν μια θέση στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Πολλά περιγράφουμε στο βιβλίο μας «Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα (1985-1989)» (Εκδ. Αφοι Τολίδη, 1989), όπως επίσης και στο «Το Τέλος του Κοινωνικού Κράτους; Αριστερά και Συνδικάτα μπροστά στην Απορρύθμιση» (Εκδ. Οργαν. Λιβάνη, 2008), όπου αναλύοντας την εκσυγχρονιστική περίοδο της πιστωτικής υπερεπέκτασης, της άκριτης αποδοχής των κανόνων της ΟΝΕ, τις αλόγιστες ιδιωτικοποιήσεις πολλών δημοσίων επιχειρήσεων και κοινοχρήστων αγαθών και τους υπερφίαλους και δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του doping και της εμπορευματοποίησης, διαπιστώνουμε ότι εκεί τέθηκαν οι βάσεις της οριστικής μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, κυρίες και κύριοι, η συνάντησή μας με τις δυνάμεις της διαλεκτικής ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς και της Οικολογίας έλαβε τη διάσταση ενός αναμενόμενου και απόλυτα προβλεπτού φυσικού φαινομένου. Η δουλεία του Μνημονίου, όπως προείπαμε, δημιουργεί νέες ενοποιητικές γραμμές που υπερβαίνουν τις παλιές διαιρέσεις και αντιμαχίες. Αυτό έπρεπε να το αντιληφθούν όλοι οι παράγοντες και τα σχήματα της ευρύτερης Αριστεράς, ώστε να μην παραμένουν δέσμιοι μιας αδικαίωτης και παρωχημένης «δομοκρατίας». Η Κοινωνία και οι ανάγκες της υπαγορεύουν τη δράση στο πολιτικό εποικοδόμημα και όχι το αντίθετο. Όλοι, εν τέλει, πρέπει να υποτασσόμαστε στις ανάγκες των καιρών, προσπαθώντας να βρούμε τα νέα σημαντικά σημεία που μας ενώνουν και το Μνημόνιο μας έδειξε πολύ ξεκάθαρα ποια είναι αυτά. Η σύμπραξη αυτή ενόψει των Περιφερειακών Εκλογών στην Αττική, όπου διαμένει και εργάζεται ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, μπορεί, αν κινητοποιηθούμε όλοι, να αποβεί ιστορική.

Ο ξεκάθαρος προγραμματικός μας λόγος, η τεκμηριωμένη αποδόμηση του Μνημονίου, οι απόψεις μας για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και την αυτονομία των τοπικών κοινωνιών, αποτελούν ένα σύνολο θέσεων και ιδεών που μπορεί να προσφέρει ελπίδα στους κατοίκους της Αττικής και κατ’ επέκταση όλης της Ελλάδας. Ο εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης του δημοσιονομικού και οικονομικού προβλήματος που τα στελέχη του συνδυασμού μας προτείνουν, δεν παραπέμπει στο αόριστο μέλλον, αλλά στο επιτακτικό παρόν. Αυτό μας διακρίνει εν σχέσει με τους άλλους «αντιμνημονιακούς», ή έστω ολίγον «μνημονιακούς», Συνδυασμούς. Ο πολιτικός λόγος που αναπτύσσουμε, πιστεύουμε ότι θα συνειδητοποιήσει τους πολίτες και θα τους οδηγήσει σε νέες οργανωτικές και ιδεολογικές επιλογές.

Το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου το πολιτικό σκηνικό θα έχει αλλάξει. Ο λαός θα πάρει το παρόν και το μέλλον της χώρας στα χέρια του.

Θα απορρίψει την κατηγορία ότι είναι διεφθαρμένος λαός, όπως το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα προσπαθεί να του περάσει.

Θα καταλογίσει στην τρόικα και τη νεοφιλελεύθερη τεχνοδομή της ΕΕ ότι τα ελλείμματα της χώρας μας, τα ελλείμματα του Νότου είναι τα πλεονάσματα του Βορρά μέσα από την άνιση και ασύμμετρη λειτουργία των κανόνων της ΟΝΕ.

Θα εξαναγκάσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να καταγγείλουν τη νέα αποικιοκρατία του Μνημονίου και να αναζητήσουν έναν αυτόνομο και περήφανο δρόμο, όπως έκαναν και άλλοι λαοί, πολύ μικρότεροι του ελληνικού λαού.

Θα σταματήσει το δρόμο της κοινωνικής καταστροφής και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου.

4. ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ

Δεν θα αναφερθώ στο λεπτομερές και μεγαλόπνοο πρόγραμμά μας για την Αττική. Θα έχετε την ευκαιρία να το διαβάσετε από τα φυλλάδια που κυκλοφορούν και τα οποία πρέπει να φτάσουν σε κάθε πολίτη, ώστε να γίνει μέτοχος των ιδεών μας. Πρέπει, όμως (απαντώντας στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς) να διαβεβαιώσουμε όλους ότι δεν θα επιτρέψουμε να γίνει η Περιφέρεια Αττικής ένας μηχανισμός δημοσιονομικής επιτήρησης και καταστροφής του Κοινωνικού Κράτους.

Το Μνημόνιο, αρχικό και επικαιροποιημένο, φορτώνει πολλά βάρη στον Καλλικράτη. Του επιβάλλει να εξοικονομεί 500 εκατ. ευρώ για την τριετία 2011-2013 για τους δανειστές μας. Περιορίζει μέχρις ασφυξίας τον δανεισμό της Αυτοδιοίκησης καθώς και τις μεταβιβάσεις από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Τελικά τον πνίγει με τους προϋπολογισμούς του μηδενικού ελλείμματος, ωσάν η Αυτοδιοίκηση να είναι μια ιδιωτική εταιρία που δεν έχει να κάνει με ανθρώπους και κοινωνικά συστήματα, αλλά μόνο με αναλύσεις κόστους και οφέλους.

Επιπροσθέτως, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών που επιβάλει, στερεί από το θεσμό της Περιφέρειας τη δυνατότητα να ασκήσει μια γενικευμένη κοινωνική πολιτική. Αν σ’ αυτά προστεθεί και ότι τα έργα του ΕΣΠΑ έχουν πλέον καθοριστεί, τότε δεν μένει στην περιφέρεια τίποτα άλλο από τον έλεγχο της καλής κατάστασής τους. Οι άλλοι πόροι του, οι λεγόμενοι «αυτοτελείς» από τη φορολογία, είναι ελάχιστοι λόγω και της παρατεταμένης ύφεσης.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι μόνο οι αρνητές του Μνημονίου και των επιταγών του για τον Καλλικράτη είναι δυνατόν να κρατήσουν ζωντανή την Αυτοδιοίκηση. Και αυτό θα είναι το μείζον στοίχημα των επερχόμενων εκλογών.

Πρόταγμά μας για την Περιφέρεια Αττικής είναι, ως γενικό συμπέρασμα του λεπτομερούς προγράμματός μας, η με κάθε τρόπο δέσμευση της Πολιτείας, καθώς και όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων -ακόμη και με συνταγματική πρόβλεψη-, πάνω σε ένα μόνιμο σχέδιο λελογισμένης, ήπιας, ισόρροπης και δίκαιης ανάπτυξης με αειφορία. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να τηρηθεί απαρεγκλίτως, ώστε, σε βάθος χρόνου αλλά με συγκεκριμένους στόχους και μετρήσιμους ετήσιους δείκτες, να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία του πολεοδομικού-οικιστικού, οικονομικού, φυσικού και ιστορικού-αρχαιολογικού περιβάλλοντος στο κακοποιημένο Λεκανοπέδιο. Την οραματική αυτή δέσμευση θεωρώ ως την αναγκαία άσκηση και συνθήκη εθνικής αυτοσυνειδησίας, οικονομικής ευημερίας και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Κυρίες και κύριοι,

Περιφερειακοί Σύμβουλοι,

Εσείς είστε ο ιμάντας μεταβίβασης των ιδεών και του προγράμματος μας προς όλους τους πολίτες της Αττικής. Εσείς είστε επιφορτισμένοι να μεταλαμπαδεύσετε τη νέα ελπίδα που μας διακατέχει όλους. Την αμηχανία, την παραίτηση, την αποστροφή του λαού για την πολιτική πρέπει όλοι μαζί να την μετατρέψουμε σε μια δημιουργική δύναμη που θα δώσει προοπτική και αισιοδοξία.

Πρέπει να πείσουμε όλους τους συμπολίτες μας ότι η αδιαφορία και η αποχή, ως τρόπος διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνηση και τους «μνημονιακούς» οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα. Δίνει δηλαδή ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σ’ αυτούς που γκρεμίζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις πολλών δεκαετιών.

Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε, ώστε κάθε πολίτης (ανεξαρτήτως μόρφωσης και συνειδητοποίησης) να κάνει τον πλήρη συλλογισμό, να αποδώσει δηλαδή τη σημερινή κατάσταση και τη μελλοντική επιδείνωσή της στις πραγματικές της αιτίες.

Οι υπαίτιοι είναι ορατοί. Οι δικαιολογίες που προβάλλουν είναι πλέον διάτρητες. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Με ευγένεια, σεβασμό στα πρόσωπα όλων, με μεθοδικότητα και διαλεκτική συνείδηση, ας ξεχυθούμε, όσες μέρες μας απομένουν μέχρι την εκλογική αναμέτρηση, ώστε να συγκροτήσουμε ένα συνεκτικό και δυναμικό ιδεολογικό ρεύμα, που θα παρασύρει το Μνημόνιο και τους «μνημονιακούς», προτού προχωρήσει ακόμη περισσότερο η εξάρτηση της χώρας από το διεθνές κεφάλαιο και καταστραφεί ολοσχερώς το Κοινωνικό Κράτος.